روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۸۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب و غيره عن العلا بن رزين عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

مَنْ كَانَ مُؤْمِناً فَعَمِلَ خَيْراً فِي إِيمَانِهِ ثُمَّ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ فَكَفَرَ ثُمَّ تَابَ بَعْدَ كُفْرِهِ كُتِبَ لَهُ وَ حُوسِبَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ كَانَ عَمِلَهُ فِي إِيمَانِهِ وَ لاَ يُبْطِلُهُ اَلْكُفْرُ إِذَا تَابَ بَعْدَ كُفْرِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۷۹

از امام باقر (ع) كه فرمود: هر كه مؤمن باشد و كار خير كند در حال ايمانش و دچار فتنه گردد و كافر شود و باز توبه كند و از كفر به ايمان برگردد، برايش آنچه در دوران ايمان گذشته كار خوب كرده است نوشته شود و به حساب آيد و اين كفرى كه از آن توبه كرده، كارهاى خير گذشته او را، باطل نكند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۰۲

حضرت باقر عليه السلام فرمود: هر كه مؤمن باشد و كار خيرى در زمان ايمانش كرده باشد سپس فتنه‏اى دچار او گردد و كافر شود، و پس از كفر توبه كند (و دوباره مؤمن گردد) هر چه (كار خير) در زمان ايمانش كرده است نوشته شود و در حساب آيد، و اين كفرى كه پس از آن توبه كرده آنها را باطل نكند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۸۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن محبوب و غير او، از علا بن زرين، از محمد بن مسلم، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه مؤمن باشد، و در زمان ايمانش عمل خيرى را به جا آورد، بعد از آن، فتنه و آزمايش يا ضلالت و گمراهى به او برسد، و به اين سبب كافر شود، و بعد از كفر خويش توبه كند، از برايش نوشته شود، و حساب شود به هر خيرى كه آن را در زمان ايمانش عمل كرده، و كفر، آن را باطل نمى‏گرداند، هر گاه بعد از كفر خويش توبه كند».