روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۸۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن ابن محبوب و غيره عن ابي حمزه عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ضَنَائِنَ يَضَنُّ بِهِمْ عَنِ اَلْبَلاَءِ فَيُحْيِيهِمْ فِي عَافِيَةٍ وَ يَرْزُقُهُمْ فِي عَافِيَةٍ وَ يُمِيتُهُمْ فِي عَافِيَةٍ وَ يَبْعَثُهُمْ فِي عَافِيَةٍ وَ يُسْكِنُهُمُ‏ اَلْجَنَّةَ فِي عَافِيَةٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۸۱

از امام باقر (ع)، فرمود: راستى براى خدا عز و جل بنده‏هاى بيمه‏شده‏اى است كه از بلا براى آنها دريغ دارد و آنها را در عافيت زنده بدارد و در عافيت روزى رساند و در عافيت بميراند و با عافيت مبعوث سازد و با عافيت به بهشت ساكن گرداند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۰۳

امام باقر عليه السلام فرمود: همانا خداوند بندگان خاصى دارد كه از بلا آنها را نگهدارد، پس در عافيت آنان را زنده بدارد، و در عافيت روزيشان دهد، و در عافيت بميراند، و در عافيت مبعوثشان كند، و در عافيت در بهشت آنان را سكونت دهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۸۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم، از پدرش و هر دو، از ابن محبوب، از ابو حمزه، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «به درستى كه خداى عز و جل را مخصوصانى چندند كه نسبت به ايشان، از بلاء و زحمت، بخل و ضنّت مى‏كند (يعنى ايشان را از جميع آفات و بليّات محفوظ مى‏دارد، و نمى‏گذارد كه بدى به ايشان برسد.