روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۰۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن العلا عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

يَا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ‏ ذُنُوبُ اَلْمُؤْمِنِ إِذَا تَابَ مِنْهَا مَغْفُورَةٌ لَهُ فَلْيَعْمَلِ اَلْمُؤْمِنُ لِمَا يَسْتَأْنِفُ بَعْدَ اَلتَّوْبَةِ وَ اَلْمَغْفِرَةِ أَمَا وَ اَللَّهِ إِنَّهَا لَيْسَتْ إِلاَّ لِأَهْلِ اَلْإِيمَانِ قُلْتُ فَإِنْ عَادَ بَعْدَ اَلتَّوْبَةِ وَ اَلاِسْتِغْفَارِ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ عَادَ فِي اَلتَّوْبَةِ فَقَالَ يَا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ‏ أَ تَرَى اَلْعَبْدَ اَلْمُؤْمِنَ يَنْدَمُ عَلَى ذَنْبِهِ وَ يَسْتَغْفِرُ مِنْهُ وَ يَتُوبُ ثُمَّ لاَ يَقْبَلُ اَللَّهُ تَوْبَتَهُ قُلْتُ فَإِنَّهُ فَعَلَ ذَلِكَ مِرَاراً يُذْنِبُ ثُمَّ يَتُوبُ وَ يَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ فَقَالَ كُلَّمَا عَادَ اَلْمُؤْمِنُ بِالاِسْتِغْفَارِ وَ اَلتَّوْبَةِ عَادَ اَللَّهُ عَلَيْهِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ إِنَّ اَللََّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‏ يَقْبَلُ اَلتَّوْبَةَ وَ يَعْفُوا عَنِ اَلسَّيِّئََاتِ‏ فَإِيَّاكَ أَنْ تُقَنِّطَ اَلْمُؤْمِنِينَ مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۱۳

محمد بن مسلم، از امام باقر (ع) كه فرمود: اى محمد بن مسلم! گناهان مؤمن كه از آن توبه كرده آمرزيده است و بايد براى آينده پس از توبه و آمرزش كار خوب كند، هلا به خدا اين فضيلت نيست مگر براى آنها كه ايمان دارند، من گفتم: اگر بعد از توبه و استغفار از گناهان باز گناه كرد و باز توبه كرد؟ در پاسخ فرمود: اى محمد بن مسلم! تو پندارى كه بنده مؤمن از گناه خود پشيمان گردد و از آن آمرزش خواهد و توبه كند سپس خدا از او توبه‏اش را نپذيرد؟ گفتم: راستش اين است كه چند بار اين كار كرده است، گناه مى‏كند و باز هم توبه مى‏كند و آمرزش‏جو است [از خدا]، فرمود: هر آنچه كه مؤمن به آمرزش خواهى و توبه باز گردد، خدا به آمرزش او بر مى‏گردد و به راستى كه خدا پر آمرزنده و مهربان است، توبه را مى‏پذيرد و از بدكرداريها در مى‏گذرد، مبادا تو مؤمنان را از رحمت خدا نوميد سازى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۶۶

محمد بن مسلم گويد: حضرت باقر عليه السّلام فرمود: اى محمد بن مسلم گناهان مؤمن كه از آن توبه كند براى او آمرزيده است، و بايد براى آينده پس از توبه و آمرزش كار (نيك) كند، هر آينه بخدا سوگند اين فضيلت نيست مگر براى أهل ايمان، عرضكردم: پس اگر بعد از توبه و استغفار از گناهان باز گناه كند و دوباره توبه كند (چگونه است)؟ فرمود: اى محمد بن مسلم آيا باور دارى كه بنده مؤمن از گناه خود پشيمان شود و از آن آمرزش خواهد و توبه كند و خداوند توبه‏اش را نپذيرد؟ عرضكردم: (اگر) چند بار اين كار را كرده، گناه ميكند پس توبه كند و از خدا آمرزش خواهد (اين چگونه است)؟ فرمود: هر آنگاه كه مؤمن باستغفار و توبه بازگردد خداوند نيز بآمرزش او بر ميگردد (و گناهانش را بيامرزد) و بدرستى كه خداوند آمرزنده و مهربان است، توبه را ميپذيرد، و از كردارهاى بد درگذرد، پس مبادا تو مؤمنان را از رحمت خدا دور سازى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۲۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از علاء، از محمد بن مسلم، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «اى محمد، پسر مسلم! گناهان، مؤمن چون از آنها توبه كند، از برايش آمرزيده مى‏شود؛ پس بايد كه مؤمن عمل كند، آنچه را كه از سر مى‏گيرد، بعد از توبه و آمرزش. بدان و آگاه باش! به خدا سوگند كه اين مغفرت نيست، مگر از براى اهل ايمان». عرض كردم: پس اگر برگردد، بعد از توبه و استغفار از گناهان، و دوباره گناه كند، و باز در توبه عود نمايد، چه حال دارد؟ فرمود كه: «اى محمد، پسر مسلم! آيا چنان مى‏پندارى كه بنده مؤمن، بر گناه خود پشيمان مى‏شود، و از خداى عز و جل طلب آمرزش از آن مى‏كند و توبه مى‏كند، و خداى عز و جل با وجود اينها، توبه او را قبول نمى‏فرمايد؟» عرض كردم: پس اگر چندين مرتبه چنين كند كه مرتكب گناه شود، بعد از آن، توبه كند و آمرزش طلبد؟ فرمود: «در هر زمان كه مؤمن به استغفار و توبه باز گردد، خداى عز و جل از او بپذيرد، و به آمرزش بر او بازگردد و تفضّل فرمايد. و به درستى كه خداى عز و جل آمرزنده‏اى است مهربان، كه توبه را قبول مى‏كند، و از گناهان در مى‏گذرد؛ پس بپرهيز از آنكه مؤمنان را از رحمت خداى عز و جل نوميد گردانى» «۱». __________________________________________________

(۱). و شاعر چه خوش گفته كه:          اين درگه ما درگه نوميدى نيست             صدبار اگر توبه شكستى بازآ (مترجم)