روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد بن عيسي عن ربعي بن عبد الله عن رجل عن علي بن الحسين ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ اَلنَّبِيِّينَ مِنْ طِينَةِ عِلِّيِّينَ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدَانَهُمْ وَ خَلَقَ قُلُوبَ‏ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ مِنْ تِلْكَ اَلطِّينَةِ وَ جَعَلَ خَلْقَ أَبْدَانِ‏ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ مِنْ دُونِ ذَلِكَ وَ خَلَقَ‏ اَلْكُفَّارَ مِنْ طِينَةِ سِجِّينٍ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدَانَهُمْ فَخَلَطَ بَيْنَ اَلطِّينَتَيْنِ فَمِنْ هَذَا يَلِدُ اَلْمُؤْمِنُ‏ اَلْكَافِرَ وَ يَلِدُ اَلْكَافِرُ اَلْمُؤْمِنَ‏ وَ مِنْ هَاهُنَا يُصِيبُ‏ اَلْمُؤْمِنُ‏ اَلسَّيِّئَةَ وَ مِنْ هَاهُنَا يُصِيبُ‏ اَلْكَافِرُ اَلْحَسَنَةَ فَقُلُوبُ‏ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ تَحِنُ‏ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْهُ وَ قُلُوبُ‏ اَلْكَافِرِينَ‏ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۵

از على بن الحسين (ع) فرمود: به راستى خدا عز و جل پيغمبران را همه از سرشت آسمانى آفريد چه دلهاى آنها را و چه پيكرهاى آنها را و دلهاى مؤمنان را هم از همان سرشت آفريد و پيكر آنان را از نشيب آن و كافران را از سرشت سياه سياه‏چال زندانى آفريد، چه دلهايشان را و چه پيكرشان را و ميان هر دو سرشت در آميخت و از براى اين است كه مؤمن، كافر زايد و از كافر مؤمن بر آيد و از اين جا است كه مؤمن به بد كردارى افتد و از اينجا است كه كافر به خوش‏رفتارى رسد، دلهاى مؤمنان شوق‏مند باشند بدان چه از آن آفريده شدند و دلهاى كافران شوق‏مند باشند بدان چه از آن آفريده شدند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲

على بن الحسين عليهما السلام فرمود: خداى عز و جل دلها و پيكرهاى پيغمبران را از طينت (گل و سرشت) عليين آفريد، [اندازه‏گيرى كرد] و دلهاى مؤمنين را هم از آن طينت آفريد و پيكرهاى مؤمنين را از پائين‏تر از آن قرار داد [آفريد] و كافران را از طينت سجين آفريد، هم دلها و هم پيكرهايشان را، آنگاه اين دو طينت را (هنگام خلقت آدم) ممزوج ساخت، بهمين جهت از مؤمن كافر متولد شود و كافر مؤمن زايد (زيرا فرزندان آدم استعداد اين دو مرتبه را پيدا كردند) و نيز بهمين سبب بمؤمن گناه و بدى رسد و بكافر ثواب و نيكى (زيرا طينت هر يك از آنها بطينت ديگرى ممزوج است)، پس دلهاى مؤمنان بدان چه از آن آفريده شده گرايند و دلهاى كافران بدان چه از آن آفريده شده تمايل كنند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از حماد بن عيسى، از ربعى بن عبداللَّه، از مردى، از على بن الحسين عليهما السلام كه فرمود: «خداى عز و جل پيغمبران را از طينت عليّين «۳» آفريد». حاصل آنكه خدا دل‏هاى پيغمبران و بدن‏هاى ايشان را از آن طينت آفريد، و دل‏هاى مؤمنان را از آن طينت خلق فرمود، و خلق بدن‏هاى مؤمنان را از پست‏تر از آن قرار داد، و كفار را از طينت سجّين «۴» آفريد، و خدا دل‏ها و بدن‏هاى ايشان را از آن آفريد؛ پس در ميان‏ __________________________________________________ (۳). و عليّين- به كسر عين و لام و ياء مشدّدتين، بقعه‏اى است در آسمان كه ارواح مؤمنان به سوى آن بالا مى‏رود. و ضحاك در تفسير عليّين در سوره تطفيف [/ مطففين‏]، آيات ۱۸ و ۱۹ گفته است كه: عليّين، سدرة المنتهى است. و به روايت ابن‏عباس، لوحى است از زبرجد سبز، معلّق در زير عرش، كه اعمال ابرار در آن مكتوب است. و بعضى گفته اند كه: آن، علم ديوان خير است كه فرشتگان، اعمال نيكوكاران را در آن نويسند و درجات پادشاهان بهشت. و هيچ‏يك از اين معانى در اين‏جا مناسبتى ندارد، و ظاهر اين است كه مراد از آن، بهشت پنج‏گانه و زمين پنج‏گانه باشد، كه در باب خلق ابدان ائمه و ارواح و دل‏هاى ايشان گذشت. و آن طينتى است، از هر طينتى بلندتر و گِلى است، از هر گِلى خوش‏تر. (مترجم)

(۴). و سجّين- به كسر سين و جيم مشدّد، زيرترين جايى از دوزخ است. و آن طينتى است، از هر طينتى پست‏تر وگِلى است، از هر گِلى بدتر. (مترجم)

دو طينت آميزش داد، و از اين راه است كه مؤمن، كافر را مى‏زايد و كافر، مؤمن را مى‏زايد. و از اين راه است كه مؤمن به گناه مى‏رسد و مرتكب آن مى‏شود، و از اين‏جا است كه كافر به ثواب مى‏رسد و متوجه آن مى‏گردد؛ پس دل‏هاى مؤمنان ميل دارد با نهايت شوق، به سوى آنچه از آن خلق شده‏اند، و دل‏هاى كافران ميل دارد با غايت شوق، به سوى آنچه از آن آفريده شده‏اند.