روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۰۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن البرقي عن ابي طالب عن سدير قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَّ قَوْماً يَزْعُمُونَ أَنَّكُمْ آلِهَةٌ يَتْلُونَ بِذَلِكَ عَلَيْنَا قُرْآناً وَ هُوَ اَلَّذِي فِي اَلسَّمََاءِ إِلََهٌ وَ فِي اَلْأَرْضِ إِلََهٌ‏ فَقَالَ يَا سَدِيرُ سَمْعِي وَ بَصَرِي‏ وَ بَشَرِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ شَعْرِي مِنْ هَؤُلاَءِ بِرَاءٌ وَ بَرِئَ اَللَّهُ مِنْهُمْ مَا هَؤُلاَءِ عَلَى دِينِي‏ وَ لاَ عَلَى دِينِ‏ آبَائِي‏ وَ اَللَّهِ لاَ يَجْمَعُنِي اَللَّهُ وَ إِيَّاهُمْ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ إِلاَّ وَ هُوَ سَاخِطٌ عَلَيْهِمْ قَالَ قُلْتُ وَ عِنْدَنَا قَوْمٌ يَزْعُمُونَ أَنَّكُمْ رُسُلٌ يَقْرَءُونَ عَلَيْنَا بِذَلِكَ قُرْآناً يََا أَيُّهَا اَلرُّسُلُ‏ كُلُوا مِنَ اَلطَّيِّبََاتِ وَ اِعْمَلُوا صََالِحاً إِنِّي بِمََا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ‏ فَقَالَ يَا سَدِيرُ سَمْعِي وَ بَصَرِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي مِنْ هَؤُلاَءِ بِرَاءٌ وَ بَرِئَ اَللَّهُ مِنْهُمْ وَ رَسُولُهُ‏ مَا هَؤُلاَءِ عَلَى دِينِي وَ لاَ عَلَى دِينِ‏ آبَائِي‏ وَ اَللَّهِ لاَ يَجْمَعُنِي اَللَّهُ وَ إِيَّاهُمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ إِلاَّ وَ هُوَ سَاخِطٌ عَلَيْهِمْ قَالَ قُلْتُ فَمَا أَنْتُمْ قَالَ نَحْنُ خُزَّانُ عِلْمِ اَللَّهِ نَحْنُ تَرَاجِمَةُ أَمْرِ اَللَّهِ نَحْنُ قَوْمٌ مَعْصُومُونَ أَمَرَ اَللَّهُ‏ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِطَاعَتِنَا وَ نَهَى عَنْ مَعْصِيَتِنَا نَحْنُ اَلْحُجَّةُ اَلْبَالِغَةُ عَلَى مَنْ دُونَ اَلسَّمَاءِ وَ فَوْقَ اَلْأَرْضِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۳۵

سدير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: قومى معتقدند كه شما معبوديد و از قرآن دليل بر آن آورند و اين آيه را خوانند (۸۴ سوره زخرف): «او است كه در آسمان معبود است و در زمين هم معبود است» فرمود: اى سدير! گوشم، چشمم، تنم، خونم و مويم از اين مردم بيزار است و خدا هم از آنها بيزار است، اينان بر كيشِ من و كيش پدران من نيستند، به خدا سوگند، كه خدا مرا و آنها را در قيامت گرد هم نياورد جز آنكه بر آنها خشمگين باشد. گويد: گفتم: نزد ما مردمى باشند كه گويند: شما رسولان خدائيد و گواه قول خود بر ما آيه قرآن خوانند (۵۱ سوره مؤمنون): «ايا رسولان خدا، از چيزهاى خوب بخوريد و كارهاى خوب كنيد، براستى من بدان چه عمل كنيد دانايم» فرمود: اى سدير! گوشم، چشمم، مويم، تنم، گوشتم و خونم از اينان هم بيزار است، خدا و رسولش از آنها بيزارند اينان بر كيش من نيستند و نه بر كيش‏ پدرانم، به خدا سوگند كه روز قيامت خدا مرا و آنها را گرد هم نياورد جز آنكه بر آنها خشمناك است. گويد: گفتم: پس شما چه هستيد؟ فرمود: ما خزانه دار علمِ خدائيم، ما ترجمان و مفسر أمر خدائيم، ما مردمى معصوم و پاكيم، خدا تبارك و تعالى أمر به اطاعت ما فرموده و از نافرمانى ما غدقن كرده، ما حجتِ رسائيم بر هر كه زير آسمان و روى زمين است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۱

سدير گويد، بامام صادق عليه السلام عرضكردم: مردمى عقيده دارند كه شما خدا و معبوديد و براى دليل عقيده خود اين آيه قرآن را ميخوانند: «اوست كه در آسمان معبود است و در زمين معبود است- ۸۴ سوره ۴۳-» (اينها گمان ميكنند كه معبود زمين امامانند) امام فرمود: اى سدير! شنوائى و بينائيم، پوست و گوشتم، خون و مويم از اينان بيزار است و خدا از ايشان بيزار باشد، اينان دين من و دين پدران مرا ندارند. خدا در روز قيامت، مرا با آنها گرد هم نياورد، جز آنكه بر آنها خشمگين باشد. عرضكردم: مردمى نزد ما هستند كه عقيده دارند شما پيغمبريد! و اين آيه قرآن را براى دليل سخن خود قرائت ميكنند: «اى رسولان از چيزهاى پاكيزه بخوريد و كار شايسته كنيد كه من بكردار شما دانايم- ۵۱ سوره ۲۳-» امام فرمود: اى سدير! شنوائى و بينائيم، مو و پوستم، گوشت و خونم از اينها بيزار است و خدا و رسولش از اينان بيزار باشد، اينها بدين من و دين پدرانم نيستند، خدا در قيامت مرا با ايشان گرد هم نياورد جز اينكه بر آنها خشمگين باشد. عرضكردم: پس شما چه موقعيتى داريد؟ فرمود: ما خزانه دار علم خدائيم، ما مترجم امر خدائيم، ما مردمى معصوم هستيم، خداى تبارك و تعالى مردم را بفرمانبرى ما امر فرموده و از نافرمانى ما نهى نموده است، ما حجت رسائيم بر هر كه زير آسمان و روى زمين است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۵۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از برقى، از ابوطالب، از سَدير روايت كرده است كه گفت: به امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: گروهى گمان مى‏كنند كه شما خدايانيد، و در اين باب آيه‏اى از قرآن را بر ما مى‏خوانند كه: «وَ هُوَ الَّذِي فِي السَّماءِ إِلهٌ وَ فِي الْأَرْضِ إِلهٌ» «۱». فرمود كه: «اى سدير، گوش و چشم و گوشت و بشره و خون و موى من، از اين گروه بيزار است، و خدا از ايشان بيزار باشد (يا بيزار است). اين گروه بر دين من و بر دين پدران من نيستند، و خدا مرا با ايشان جمع نمى‏فرمايد در روز قيامت، مگر در حالى كه بر ايشان خشمناك باشد». سدير مى‏گويد كه: عرض كردم: و در نزد ما گروهى ديگر هستند كه گمان مى‏كنند كه شما رسولان و فرستادگان خداييد، و در اين باب بر ما آيه‏اى را از قرآن مى‏خوانند كه: «يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ» «۲»، يعنى: «اى گروه رسولان و فرستادگان خدا، بخوريد از طعام‏هاى پاكيزه و حلال و كار نيكو و شايسته را بكنيد. به درستى كه من به آنچه شما مى‏كنيد دانايم». حضرت فرمود كه: «اى سدير، گوش و چشم و مو و بشره و گوشت و خون من، از اين گروه بيزار است، خدا و رسول او از ايشان بيزار باشند. اين گروه، بر دين من و بر دين پدران من نيستند. و خدا مرا با ايشان در روز قيامت جمع نخواهد فرمود، مگر در حالى كه بر ايشان خشمناك باشد». سدير مى‏گويد كه: عرض كردم پس شما چه چيزيد؟ (يعنى: چه صفت داريد و به چه‏ __________________________________________________

(۱). زخرف، ۸۴.
(۲). مؤمنون، ۵۱.

منصب آراسته‏ايد؟) فرمود: «ما خزانه‏داران علم خداييم، و ماييم ترجمان‏هاى امر خدا (كه آن را براى مردم بيان مى‏كنيم). و ماييم گروه معصومين كه خدا ما را از گناهان نگاه داشته، و خداى تبارك و تعالى امر فرموده به فرمان‏بردارى ما و از نافرمانى ما نهى فرموده. و ماييم حجت بالغه خدا بر هر كه در زير آسمان و در بالاى زمين است».