روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۴۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

و بهذا الاسناد عن ابي جعفر ع قال :

قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي‏ لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ فِيهََا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ‏ يَقُولُ يَنْزِلُ فِيهَا كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ وَ اَلْمُحْكَمُ لَيْسَ بِشَيْئَيْنِ إِنَّمَا هُوَ شَيْ‏ءٌ وَاحِدٌ فَمَنْ حَكَمَ بِمَا لَيْسَ فِيهِ اِخْتِلاَفٌ فَحُكْمُهُ مِنْ حُكْمِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ حَكَمَ بِأَمْرٍ فِيهِ اِخْتِلاَفٌ فَرَأَى أَنَّهُ مُصِيبٌ فَقَدْ حَكَمَ بِحُكْمِ اَلطَّاغُوتِ إِنَّهُ لَيَنْزِلُ فِي‏ لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ إِلَى وَلِيِّ اَلْأَمْرِ تَفْسِيرُ اَلْأُمُورِ سَنَةً سَنَةً يُؤْمَرُ فِيهَا فِي أَمْرِ نَفْسِهِ بِكَذَا وَ كَذَا وَ فِي أَمْرِ اَلنَّاسِ بِكَذَا وَ كَذَا وَ إِنَّهُ لَيَحْدُثُ لِوَلِيِّ اَلْأَمْرِ سِوَى ذَلِكَ كُلَّ يَوْمٍ عِلْمُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلْخَاصُّ وَ اَلْمَكْنُونُ اَلْعَجِيبُ اَلْمَخْزُونُ مِثْلُ مَا يَنْزِلُ فِي تِلْكَ اَللَّيْلَةِ مِنَ اَلْأَمْرِ ثُمَّ قَرَأَ وَ لَوْ أَنَّ مََا فِي اَلْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلاََمٌ وَ اَلْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مََا نَفِدَتْ كَلِمََاتُ اَللََّهِ إِنَّ اَللََّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۲۶۱

به همين اسناد از امام باقر (ع) رسيده است كه فرمود: خداى عز و جل در باره شب قدر فرمايد (۴ سوره دخان): «در اين شب ممتاز شود هر امر محكم و بجائى» مى‏فرمايد: نازل مى‏شود در آن هر امر حكيمى، امر محكم و بر جا دو تا نيست و تنها همان يكى است، هر كه حكم بى‏اختلاف كند حكم او حكم خدا عز و جل است و هر كه حكمى دهد كه معرض اختلاف باشد و به عقيده خود خود را مصيب و بر حق داند به حكم طاغوت حكم كرده باشد. به راستى در شب قدر بيان حكم همه امور ساليانه به ولى امر نازل مى‏شود و به او ابلاغ مى‏شود كه در باره خود چنين دستور دارد و در باره مردم چنان و بعلاوه از اين براى ولى امر (امام‏ معصوم زمان) در هر روز علم مخصوص و مكنون و عجيب خداى عز و جل پديد مى‏گردد به مانند همانى كه در شب قدر نازل مى شود، سپس اين آيه را خواند (۲۷ سوره لقمان): «و اگر به راستى هر درختى در زمين است قلم شود و دريائى مداد گردد و هفت درياى ديگر بدان پيوندد كلمات خدا تمام نشود براستى خدا عزيز و حكيم است».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۶۰

امام محمد تقى عليه السلام فرمايد: خداى عز و جل راجع بشب قدر فرموده است (۴ سوره ۴۴) «در آن شب هر امر محكمى فيصل داده شود» خدا ميفرمايد: هر امر محكمى از آسمان نازل مى‏شود و محكم دو چيز نيست، بلكه تنها يك چيز است، پس هر كه حكم بى‏اختلاف كند، حكمش حكم خداى عز و جل است و هر كه حكمى كند كه در آن اختلافى باشد و خود را مصيب داند، بحكم طاغوت (باطل) حكم كرده است. همانا سال بسال در شب قدر تفسير و بيان كارها بر ولى امر (امام زمان) نازل مى‏شود، در آن شب امام عليه السلام در باره كار خودش چنين و چنان دستور ميگيرد و راجع بكار مردم هم بچنين و چنان مأمور مى‏شود، و نيز براى ولى امر غير از شب قدر هم در هر روزى كه خداى عز و جل صلاح داند، مانند آن شب امر مخصوص و پوشيده و شگفت در گنجينه پديد مى‏آيد، سپس قرائت فرمود: (آيه ۲۷ سوره ۳۱) را «اگر همه درختانى كه در زمين هست قلم باشد، و دريا و هفت درياى ديگر بكمك او مركب شود، كلمات خدا تمام نشود، زيرا كه خدا نيرومند و فرزانه است».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۸۵

و به همين اسناد از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود: «خداى عزّوجلّ در باب شب قدر فرموده است كه: «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» «۱»». حضرت فرمود كه: «خدا مى‏فرمايد كه: هر امر محكمى در شب قدر فرود مى‏آيد. و محكم، دو چيز نيست، بلكه آن يك چيز است. پس هر كه حكم كند به چيزى كه در آن اختلافى نباشد، به حكم خداى عزّوجلّ حكم كرده است. پس هر كه حكم كند به چيزى كه در آن اختلافى باشد و چنان بيند كه صوابْ كار است، به حكم طاغوت حكم كرده است. به درستى كه در شب قدر، تفسير همه امور، سال به سال، بر ولىّ اين امر (كه امام است) فرود مى‏آيد، و در آن مأمور مى‏شود در امر خويش به امورى چند كه چنين و چنين (كنايه است از آن) و در امر مردم، به امورى چند همچنين. و به درستى كه حادث مى‏شود از براى ولىّ اين امر، علم خاصّ خداى عزّوجلّ و آنچه مكنون و عجيب و مخزون است در هر روز غير از اين، به قدر آنچه در اين شب فرود مى‏آيد از امر». بعد از آن، اين آيه را خواند كه: «وَ لَوْ أَنَّ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ كَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» «۲»، يعنى: «و اگر بودى آنچه در زمين است از درختان، قلم‏ها و درياى محيط (با وسعتى كه دارد) مداد دهد آن را از پس آن، و بعد از __________________________________________________

(۱). دخان، ۴.
(۲). لقمان، ۲۷.
                    

فناى آب مداد شده آن، هفت درياى ديگر مانند آن، و به آن قلم‏ها و اين مدادها كتابت كنند، علوم خدا به پايان نرسد و تمام نشود. به درستى كه خدا، غالب است بر هر چيز و داناست به همه چيز» (كه چيزى از فرمان و علم و حكمت او بيرون نيست).