روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۵۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن يحيي عن احمد بن محمد جميعا عن حماد بن عيسي عن حريز عن بريد بن معاويه عن ابي جعفر ع قال قال رسول الله ص :

مَا نَظَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى وَلِيٍ‏ لَهُ يُجْهِدُ نَفْسَهُ بِالطَّاعَةِ لِإِمَامِهِ وَ اَلنَّصِيحَةِ إِلاَّ كَانَ مَعَنَا فِي اَلرَّفِيقِ اَلْأَعْلَى‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۳۹

امام باقر (ع) فرمود كه رسول خدا (ص) فرموده است: خدا عز و جل به دوستدارى از خود نگاه نكند كه در طاعت و خير انديشى امام خويش كوشا است جز آن كه او همراه ما است در رفيق‏ اعلى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۶۱

امام باقر عليه السلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرموده است: خداى عز و جل بسوى دوستش كه جان خود را در فرمانبردارى و خيرخواهى امامش بزحمت افكند، نظر نكند، جز هنگامى كه در رديف رفيق اعلى همراه ما باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۳۸۵

على بن ابراهيم، از پدرش و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد هر دو روايت كرده‏اند، از حمّاد بن عيسى، از حريز، از بُريد بن معاويه، از امام محمد باقر عليه السلام كه آن حضرت فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: خداى عزّوجلّ نظر نمى‏كند به سوى دوستى از دوستان خويش كه خود را به مشقّت مى‏اندازد به طاعت از رأى امام خود و خيرخواهى او، مگر آن‏كه با ما باشد در رفيق اعلى» (كه درجه بلندى است در بهشت. بنابر قولى).