الشعراء ٢١٣
ترجمه
| الشعراء ٢١٢ | آیه ٢١٣ | الشعراء ٢١٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لا تَدْعُ»: به فریاد مخوان. به کمک مطلب. پرستش مکن. «مَعَ اللهِ»: با خدا. مراد بجز خدا است. «فَتَکُونَ ...»: مخاطب پیغمبر و مراد افراد امّت است.
تفسیر
- آيات ۱۹۲ - ۲۲۷، سوره شعراء
- معناى ((انزال )) و ((تنزيل )) و موارد استعمال آن دو در آيات قرآن كريم
- توضيح و تفصيل معناى جمله : ((نزل به الروح الامين على قلبك ))
- بيان مراد از قلب ، و چگونگى دريافت وحى بوسيله قلب
- وجوه متعدد و بى پايه اى كه راجع به انزال وحى بر قلب پيامبر(صلى اللّه عليه و آلهوسلم ) گفته شده است
- اشاره به سخيف ترين قول در كيفيت نزول وحى توسط فرشته بر پيامبر صلى اللّهعليه و آله
- معناى اينكه فرمود قرآن در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين )
- تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين ))
- معناى آيه شريفه : ((كذلك سلكناه فى قلوب المجرمين :اينچنين قرآن را در دلهاى مجرمانعبور مى دهيم )).
- هلاكت هر قومى بعد از اتمام حجت با آنان بوده است
- ظالم نبودن خدا به چه معنا است ؟
- پاسخ خداى تعالى به اين افتراى مشركين كه مى گفتند محمد (صلى اللّه عليه و آلهوسلم ) جنى دارد كه قرآن را برايش مى آورد
- زندگى خاكى ملازم با تكليف است و عصمت انبياء عليهم السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد
- اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين )
- توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند
- جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و كلام وحى را شعر مى خواندند
- روايات متعدد درباره آنچه كه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله بعد ازنزول آيه : ((و انذر عشيرتك الاقربين )) انجام داد
- نگرانى پيامبر صلى اللّه عليه و آله از سرنوشت امت پس از خود
- روايات متعدد درباره آنچه كه پيامبر گرامى صلى اللّه عليه و آله بعد ازنزول آيه : ((و انذر عشيرتك الاقربين )) انجام داد
- پيمان برادرى و يارى بستن على عليه السّلام بارسول الله صلى اللّه عليه و آله وسلم بعد از انذار عشيرة اقربين
- دو روايت در ذيل ((و تقلبك فى الساجدين )) در خطاب بر پيامبر اكرم صلى اللّه عليهو آله است
- روايتى درباره شعر و شعرا و نزول آيه : ((و الشعراء يتبعهم الغاوون ...))
نکات آیه
۱ - نزول قرآن، از مبدأ یگانه وحى، مقتضى پرهیز از هرگونه شرک (و ما تنزّلت به الشیطین ... فلاتدع مع اللّه إلهًا ءاخر) از این که خداوند پس از نفى هر گونه دخالت شیاطین در امر وحى، نتیجه گیرى کرده (با «فاء» تفریع) و خطاب را متوجه دعوت به توحید نموده است، مطلب یاد شده به دست مى آید.
۲ - دعوت به توحید و پرستش خداى یگانه، عصاره پیام قرآن (فلاتدع مع اللّه إِلهًا ءاخر)
۳ - ابتلاى به شرک، خطرى جدى در مسیر عقیده و عمل انسان (فلاتدع مع اللّه إِلهًا ءاخر) نهى الهى - آن هم در ظاهر خطاب به پیامبر(ص) - نشانگر آن است که اصولاً انسان در معرض چنین خطرى قرار دارد; زیرا وقتى آن حضرت مورد هشدار قرار گیرد، تکلیف دیگران روشن است.
۴ - لزوم داشتن اخلاص کامل در عبادت خدا (فلاتدع مع اللّه إِلهًا ءاخر)
۵ - اهمیت روحیه توحیدى (ضد شرک) و اخلاص کامل در عبادت خدا، در نهاد رهبران الهى (فلاتدع مع اللّه إِلهًا ءاخر) لزوم پرهیز از شرک و داشتن اخلاص کامل در عبادت خدا، اختصاص به پیامبر(ص) ندارد; بلکه این ها وظیفه همه انسان ها است. بنابراین توجه خطاب به شخص رسول اکرم(ص) (فلاتدع مع اللّه...)، بیانگر اهمیت آن در رهبران الهى مى باشد.
۶ - شرک به خدا در اعتقاد و عمل، در پى دارنده عذاب (فلاتدع مع اللّه إِلهًا ءاخر فتکون من المعذّبین)
۷ - شرک ورزى، از عوامل هلاکت امت هاى پیشین (فتکون من المعذّبین) «ال» در «المعذّبین» اشاره به اقوام هلاک شده اى دارد که سرگذشت آنان در آیات پیشین به تفصیل بیان شده است.
موضوعات مرتبط
- اقوام پیشین: آثار شرک اقوام پیشین ۷; تاریخ اقوام پیشین ۷; عوامل هلاکت اقوام پیشین ۷
- انسان: لغزشگاههاى انسان ۳
- توحید: دعوت به توحید عبادى ۲
- رهبران دینى: اهمیت اخلاص رهبران دینى ۵; اهمیت توحید رهبران دینى ۵; مسؤولیت رهبران دینى ۵
- شرک: آثار شرک ۳، ۶; خطر شرک ۳; زمینه اجتناب از شرک ۱
- عبادت: اخلاص در عبادت خدا ۴
- عذاب: موجبات عذاب ۶
- قرآن: آثار نزول قرآن ۱; تعالیم قرآن ۲; منشأ قرآن ۱
- گمراهى: زمینه گمراهى ۳
