الشعراء ٧٥
ترجمه
| الشعراء ٧٤ | آیه ٧٥ | الشعراء ٧٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أَفَرَأَیْتُمْ؟»: آیا می‌بینید؟ مراد از دیدن، اندیشیدن و دانستن و به اصل مسأله پی بردن است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
نکات آیه
۱ - اقدام ابراهیم(ع) به سرزنش قوم خود، به خاطر پرستش کورکورانه بت ها (قال أفرءیتم ما کنتم تعبدون) استفهام در «أفرءیتم» توبیخى است و مفاد آن این است که: چرا در باره آنچه مى پرستید، اندیشه نمى کنید و صرفاً متکى به تقلید کورکورانه از نیاکان خود هستید؟
۲ - ابراهیم(ع)، برانگیزاننده قوم خویش به نگرش مجدد نسبت به پرستش بت ها (قال أفرءیتم ما کنتم تعبدون) «رأى و رویة» (مصدر «رأیتم») هم در مورد نگاه کردن با چشم به کار مى رود و هم در نگریستن با عقل. در این جا مورد اخیر مراد است. ضمناً استفهام در«أفرأیتم» توبیخى و دربردارنده نوعى ترغیب به تأمل و اندیشیدن در عبادت بت ها است.
۳ - لزوم استوار بودن باورهاى دینى بر دلایل عقلى و نه بر تقلید و سنّت ملّى، در بینش ابراهیم(ع) (قال أفرءیتم ما کنتم تعبدون)
۴ - روشن بودن بطلان بت پرستى، تنها با اندکى تأمل و خردورزى (قال أفرءیتم ما کنتم تعبدون) برداشت یاد شده با توجه به توبیخى بودن استفهام در آیه بالا استفاده مى شود; زیرا مفاد آن این است که اگر شما درباره آنچه مى پرستید (بت ها) قدرى مى اندیشیدید، هرگز به آن اقدام نمى کردید.
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): بینش ابراهیم(ع) ۳; روش احتجاج ابراهیم(ع) ۳; سرزنشهاى ابراهیم(ع) ۱; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲; نقش ابراهیم(ع) ۲
- بت پرستى: وضوح بطلان بت پرستى ۴
- تعقل: تعقل در بطلان بت پرستى ۴
- عقیده: برهان در عقیده ۳
- قوم ابراهیم: بت پرستى قوم ابراهیم ۱; سرزنش قوم ابراهیم ۱; منشأ تحریک قوم ابراهیم ۲
