يونس ٦٠
ترجمه
يونس ٥٩ | آیه ٦٠ | يونس ٦١ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«یَوْمَ الْقِیَامَةِ»: درباره روز قیامت. ظرف واژه (ظنّ) است.
تفسیر
- آيات ۷۰ - ۵۷، سوره يونس
- توضيح معناى مفردات آيه شريفه : ((موعظه ))، ((شفاء لما فى الصدور))، ((هدى)) و ((رحمت ))
- اشاره به معناى ((رحمان )) و ((رحيم )) و مراد از اينكه قرآن براى مؤ منين رحمت است
- توصيف قرآن به بيان جامعى است براى همه آثار طيب و نيكوى قرآن كريم
- مراد از فضل خدا و رحمت خدا در آيه شريفه :((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
- وجه اينكه از دادن روزى به ((انزال )) روزى تعبير شده ، با اينكه رزق آدميان در زميناست
- بيان اينكه هر حكمى بايد به اذن خدا باشد. و حكم مختص به خدا است . و طرح دو شبههدر اين زمينه و پاسخ به آن دو شبهه
- حكم خدا منطبق بر فطرت ، هماهنگ با نظام خلقت و همسوى حركت انسان به سوى هدفكمالى او است
- سلطنت و احاطه تام الهى بر اعمال بشر، شهادت و عملى استكامل و فراگيرنده همه اعمال از همه خلايق حتى پيامبر خدا(ص )
- معناى ((ولايت )) و مراد از ولايت خدا
- اشاره به مراتب ايمان و بيان اينكه خداى تعالى ولى مؤ منين است كه از مرتبه بالاىايمان برخوردارند
- توجيه و توضيحى در مورد اينكه خداى ، ترس و اندوهى ندارند و بيان اينكه اطلاق جمله: ((لاخوف عليهم و لا هم يحزنون )) شامل نفى ترس و اندوه هم در دنيا و هم در آخرت مىشود
- بررسى سخن يكى از مفسرين درباره نفى ترس و اندوه اولياى خدا و رد آن گفته
- تسلى دادن به پيامبر (ص ) كه از سخنان جاهلانه مشركين نرنجد زيرا ((عزت از آنخداست )) و ((خدا سميع و عليم است ))
- استدلال براى محال بودن فرزند داشتن خداى تعالى ، در برابر مشركين كه گفتند:((اتخذ اللّه ولدا))
- بحث روايتى ۱۴۰
- چند روايت در مورد مراد از فضل و رحمت خدا در:((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
- رواياتى درباره معناى ولايت خدا و وصف اولياءاللّه
- چند روايت در تفسير ((بشرى )) داشتن اولياء اللّه در دنيا و آخرت (لهم البشرى فىالحيوة الدنيا و فى الاخرة )
- چند روايت درباره رؤ يا و اقسام آن
نکات آیه
۱ - افترا و دروغ بستن به خداوند، مجازاتى بسیار سخت و فوق تصور را در قیامت، در پى خواهد داشت. (و ما ظن الذین یفترون على اللّه الکذب یوم القیمة)
۲ - تحریم حلال و تحلیل حرام، افترا و دروغ بستن به خداوند است. (فجعلتم منه حراماً و حللا ... و ما ظن الذین یفترون على اللّه الکذب)
۳ - قیامت، روزى است که در آن، عاقبت کار انسانها مشخص مى شود. (و ما ظن الذین یفترون ... یوم القیمة)
۴ - خداوند، مشرکان صدر اسلام رابه خاطر افترا بستن و تحریم حلالها، به کیفر سخت قیامت تهدید کرد. (فجعلتم منه حراماً و حللا ... و ما ظن الذین یفترون على اللّه الکذب یوم القیمة)
۵ - فضل خداوند، دایمى و لاینقطع و شامل و فراگیر همه مردم (کافر و مؤمن) است. (إن اللّه لذو فضل على الناس)
۶ - نزول رزق و مباح بودن بهره مندى از آن، از نشانه هاى تفضل خداوند بر مردم است. (ما أنزل اللّه لکم من رزق ... إن اللّه لذو فضل على الناس)
۷ - همواره اکثریت مردم در برابر رزق و فضل خدا، ناسپاسند. (إن اللّه لذو فضل على الناس و لکن أکثرهم لایشکرون)
۸ - همواره سپاسگزاران و شاکرانِ رزق و فضل خداوند، در اقلیتند. (إن اللّه لذو فضل على الناس و لکن أکثرهم لایشکرون)
۹ - سپاسگزارى در برابر رزق و فضل خداوند، امرى لازم و ضرورى است. (إن اللّه لذو فضل على الناس و لکن أکثرهم لایشکرون)
۱۰ - تحریم حلال خدا، ناسپاسى در برابر فضل اوست. (فجعلتم منه حراماً و حللا ... إن اللّه لذو فضل على الناس و لکن أکثرهم لایشکرون)
موضوعات مرتبط
- افترا: کیفر اخروى افترا به خدا ۱ ; موارد افترا به خدا ۲
- بدعت: کفران بدعت ۱۰
- بدعتگذاران: تهدید بدعتگذاران ۴
- حلال: تحریم حلال ۲، ۱۰
- خدا: تداوم فضل خدا ۵ ; تهدیدهاى خدا ۴ ; عمومیت فضل خدا ۵ ; نشانه هاى فضل خدا ۶ ; ویژگیهاى فضل خدا ۵
- روزى: نزول روزى ۶
- شاکران: اقلیت شاکران ۸
- شکر: اهمیّت شکر ۹
- عمل: فرجام اخروى عمل ۳
- قیامت: ویژگیهاى قیامت ۳
- کفران: موارد کفران نعمت ۱۰
- کیفر: مراتب کیفر اخروى ۱، ۴
- محرمات: تحلیل محرمات ۲
- مردم: کفران اکثریت مردم ۷
- مشرکان: تهدید مشرکان صدر اسلام ۴ ; کیفر اخروى مشرکان صدر اسلام ۴
- مفتریان بر خدا: تهدید مفتریان بر خدا ۴