البقرة ١٨٣

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۰ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

ای افرادی که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما نوشته شده، همان‌گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید.

اى اهل ايمان! روزه بر شما واجب شد چنان كه بر امّت‌هاى گذشته واجب شده بود، باشد كه پرهيزكار شويد
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه كه بر كسانى كه پيش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد كه پرهيزگارى كنيد.
ای اهل ایمان، بر شما هم روزه واجب گردید چنانکه امم گذشته را فرض شده بود، و این دستور برای آن است که پاک و پرهیزکار شوید.
ای اهل ایمان! روزه بر شما مقرّر و لازم شده، همان گونه که بر پیشینیان شما مقرّر و لازم شد، تا پرهیزکار شوید.
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، روزه داشتن بر شما مقرر شد، همچنان كه بر كسانى كه پيش از شما بوده‌اند مقرر شده بود، تا پرهيزگار شويد.
ای مؤمنان بر شما روزه مقرر گردیده است همچنانکه بر کسانی که پیش از شما بودند نیز مقرر شده بود، باشد که تقوا پیشه کنید
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر شما روزه نوشته شد چنانكه بر آنان كه پيش از شما بودند نوشته شد، باشد كه پرهيزگار شويد.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بر شما روزه واجب شده است، همان گونه که بر کسانی که پیش از شما بوده‌اند واجب بوده است، تا باشد که پرهیزگار شوید.
هان ای کسانی که ایمان آوردید! روزه بر شما نوشته شده است، همان گونه که بر کسانی پیش از شما نیز نوشته شده بود. شاید پرهیزگاری کنید.
ای گروه مؤمنان نوشته شده است بر شما روزه بدانسان که نوشته شده است بر آنان که پیش از شما بودند شاید پرهیزکاری کنید


البقرة ١٨٢ آیه ١٨٣ البقرة ١٨٤
سوره : سوره البقرة
نزول : ٩ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الصِّیَامُ»: روزه.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - وجوب روزه بر مسلمانان (یأیها الذین ءامنوا کتب علیکم الصیام)

۲ - ایمان از شرایط وجوب روزه * (یأیها الذین ءامنوا کتب علیکم الصیام)

۳ - وجوب روزه در ادیان پیش از اسلام (کما کتب على الذین من قبلکم)

۴ - روزه از احکام و تکالیف مهم در اسلام و ادیان پیشین (کتب علیکم الصیام کما کتب على الذین من قبلکم) به کارگیرى فعل «کتب» براى وجوب روزه و تصریح به وجوب قضاى آن و جعل فدیه و بدل براى روزه هایى که بر اثر ناتوانى ترک شده است و نیز وجوب آن در همه ادیان آسمانى، حکایت از آن دارد که روزه از احکام مهم و از ارکان دین است.

۵ - تشابه احکام و مقررات ادیان الهى با یکدیگر (کتب علیکم الصیام کما کتب على الذین من قبلکم)

۶ - روزه، زمینه ساز رسیدن آدمى به تقواپیشگى و پرهیز از گناهان است. (کتب علیکم الصیام ... لعلکم تتقون)

۷ - تحصیل تقوا و پرهیز از گناهان، وظیفه همه بندگان است. (لعلکم تتقون) وجوب روزه براى تحصیل تقوا، بیانگر این است که: نیل به تقوا لازم و ضرورى است.

۸ - بیان فلسفه احکام و تکالیف دینى، از روشهاى قرآن است. (کتب علیکم الصیام ... لعلکم تتقون)

۹ - بیان فلسفه قوانین از سوى قانون گذاران امرى شایسته و نیکوست. * (کتب علیکم الصیام .... لعلکم تتقون)

۱۰ - روزه پشتوانه اجراى دیگر احکام الهى است. (یأیها الذین ءامنوا کتب علیکم الصیام ... لعلکم تتقون)

روایات و احادیث

۱۱ - حفص بن غیاث نخعى مى گوید: «سمعت أبا عبداللّه(ع) یقول: ان شهر رمضان لم یفرض اللّه صیامه على أحد من الأمم قبلنا، فقلت له: فقول اللّه عز و جل «یأیها الذین ءامنوا کتب علیکم الصیام کما کتب على الذین من قبلکم» قال: انما فرض اللّه صیام شهر رمضان على الأنبیاء دون الأمم ففضل به هذه الأمة ...;[۱] از امام صادق(ع) شنیدم که مى فرمود: روزه ماه رمضان بر هیچ یک از امتهاى پیشین واجب نبوده است. به آن حضرت عرض کردم: خداوند در قرآن مى فرماید: «اى افرادى که ایمان آورده اید، روزه بر شما نوشته شد همان گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شد». حضرت فرمودند: روزه ماه رمضان، تنها بر پیامبران آن امتها واجب بوده نه خود امتها و خداوند با واجب کردن روزه رمضان بر امت اسلام، آنان را (بر دیگر امتها) برترى داد ... ».

موضوعات مرتبط

  • احکام: ۱، ۲ تبیین فلسفه احکام ۸
  • ادیان: احکام ادیان ۳; هماهنگى ادیان ۵
  • انبیا: روزه انبیا ۱۱
  • انسان: مسؤولیت انسان ها ۷
  • ایمان: آثار ایمان ۲
  • تقوا: تحصیل تقوا ۷; زمینه تقوا ۶
  • تکلیف: زمینه عمل به تکلیف ۱۰
  • روزه: آثار روزه ۶، ۱۰; احکام روزه ۱، ۲; اهمیّت روزه ۴; روزه در ادیان۱۱،۴،۳; شرایط وجوب روزه ۲; وجوب روزه ۱
  • عمل: عمل پسندیده ۹
  • قانون: تبیین فلسفه قوانین ۹
  • قانونگذاران: مسؤولیت قانونگذاران ۹
  • گناه: اجتناب از گناه ۶، ۷
  • ماه رمضان: اهمیّت روزه ماه رمضان ۱۱
  • مسلمانان: تکلیف مسلمانان ۱
  • واجبات: ۱، ۲

منابع

  1. من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۶۱، ح ۱۴; نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۶۲، ح ۵۴۶.