الْبُقْعَة
از الکتاب
«بُقْعَه» به معناى قطعه زمینى است که نسبت به اطرافش مشخص است.
ریشه کلمه
- بقع (۱ بار)
قاموس قرآن
محلّ. قسمتى از زمين [قصص:30]. قاموس گويد: بقعه (بضم اوّل و گاهى به فتح آن) تكّهاى از زمين است كه در هيئت زمين مجاور نيست. در اقرب قطعهاى از زمين گفته است.
در حال بارگیری...