الرحمن ١
از الکتاب
ترجمه
| سوره الرحمن | آیه ١ | الرحمن ٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الرَّحْمَنُ»: مبتدا است و (عَلَّمَ الْقُرْآنَ) در آیه بعدی خبر آن است.
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - خداوند، رحمان (داراى رحمت گسترده و فراگیر) است. (الرحمن) صفت هاى «رحمان» و «رحیم» هر دو بیانگر رحمت الهى است. مفسران در پاسخ این سؤال که چرا در قرآن هر دو صفت در کنار هم آمده، نظریاتى ابراز داشته اند. از جمله آنها این است که خداوند داراى دو گونه رحمت است: رحمت عام و گسترده و رحمت خاص. «رحمان» بیانگر رحمت عام و «رحیم» بیانگر رحمت خاص است.
۲ - خداوند، توجه دهنده خلق به رحمت بى کران خویش (الرحمن) آغاز شدن سوره با وصف «الرحمان» بیانگر مطلب یاد شده است.
۳ - انسان، مجذوب رحمت است. (الرحمن) با توجه به این که خداوند در مقام جلب توجه انسان ها رحمت خود را به آنان یادآور شده است، استفاده مى شود که انسان بیش از هر چیز، مفتون لطف و رحمت است.
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: رحمان ۱
- انسان: گرایشهاى انسان ۳
- خدا: افعال خدا ۲
- ذکر: ذکر رحمت عام خدا ۲
- گرایشها: گرایش به رحمت ۳
