الروم ١١
ترجمه
الروم ١٠ | آیه ١١ | الروم ١٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«یَبْدَءُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ»: (نگا: عنکبوت / ).
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۹، سوره روم
- اشاره به مضامين و غرض سوره مباركه روم
- وجوهى كه در معناى آيه : ((يومئذ يفرح المؤ منون بنصر الله ...)) و ارتباط آن باقبل (غلبت الروم ...) گفته شده است
- اشاره اى در مورد وجه اينكه خداوند خلف وعده نمى كند (لا يخلف الله وعده )
- چند وجه در بيان مفاد آيه : ((يعلمون ظاهرا من الحيوة الدنيا...))
- توضيح مراد از اينكه فرمود: خداوند جهان را جز به ((حق )) و((اجل مسمى )) نيافريد
- دو وجه در معناى آيه : ((ثم كان عاقبة الذين اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...))
- نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود
- بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل آيه : ((غلبت الروم ...)) و شرطبندى با مشركينبر سر غلبه روم نقل شده )
- شرطبندى ابوبكر با مشركين بعد از نزول آيه تحريم قمار بوده است .
نکات آیه
۱ - خداوند، آغازکننده آفرینش انسان و بازآفریننده او پس از مرگ است. (اللّه یبدؤا الخلق ثمّ یعیده) «ال» در «الخلق» عهد است و مراد از آن به قرینه «ترجعون» انسان هایند.
۲ - انسان ها، موجوداتى حادث و ناپایدارند. (اللّه یبدؤا الخلق ثمّ یعیده)
۳ - آفرینش نخستین انسان، نشانه قدرت مندى خداوند بر باز آفرینى وى در عالم آخرت است. (اللّه یبدؤا الخلق ثمّ یعیده ثمّ إلیه ترجعون) این آیه، به قرینه آیه بعد - که درباره برپایى قیامت است - درصدد اثبات معاد از طریق توجه دادن به خلقتِ نخستینِ انسان ها است.
۴ - مرگ، سرنوشت همه انسان ها است. (اللّه یبدؤا الخلق ثمّ یعیده)
۵ - انسان ها، پس از باز آفرینى در عالم آخرت، به سوى خداوند باز مى گردند. (اللّه یبدؤا الخلق ثمّ یعیده ثمّ إلیه ترجعون)
۶ - معاد انسان ها، جسمانى است. (اللّه یبدؤا الخلق ثمّ یعیده ثمّ إلیه ترجعون) مرجع ضمیر «یعیده»، واژه «الخلق» (انسان ها) است. الخلق، در لغت، به معناى مخلوقى است که داراى صورت، شکل و هیبت قابل رؤیت باشد (مفردات راغب).
۷ - خداوند، مبدأ انسان ها و مرجع نهایى آنها است. (اللّه یبدؤا الخلق ثمّ یعیده ثمّ إلیه ترجعون) کلمه «ترجعون» از ریشه «رجوع» است و طبق گفته راغب، رجوع، بازگشت به جایى است که مبدأ و شروع بوده است.
۸ - بازگشت قهرى تمامى آدمیان، به سوى خدا است. (ثمّ إلیه ترجعون) مجهول آورده شدن فعل «ترجعون» (بازگشت داده خواهید شد) مى تواند اشاره به قهرى بودن بازگشت داشته باشد.
۹ - خداوند، عالَم آفرینش را پس از انتهاى اجل آن، به حالت قبل از خلقت اش بازمى گرداند. (ثمّ إلیه ترجعون) احتمال دارد مراد از «الخلق» عالَم آفرینش و مراد از «یعیده» (باز مى گرداند آن را) بازگرداندن او به حالت نخستین باشد. جمله «ثمّ إلیه ترجعون» - که خطاب به انسان ها است - اشاره دارد به این که انسان ها، از میان موجودات عالَم، به سوى خدا بازگردانده مى شوند.
موضوعات مرتبط
- آفرینش: فرجام آفرینش ۹; بازگشت آفرینش به حالت اول ۹
- انسان: حدوث انسان ها ۲; خالق انسان ها۱; خلقت ابتدایى انسان ها ۳; فرجام انسان ۴، ۵، ۷، ۸; فناپذیرى انسان ۲; مبدأ انسان ها ۷; مرگ انسان ها ۴; معاد انسان ها ۳، ۵; منشأ معاد انسان ها ۱
- بازگشت به خدا :۵، ۷ حتمیت بازگشت به خدا ۵، ۷ ۸
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۷
- خدا: افعال خدا ۱، ۹; خالقیت خدا ۱; نشانه هاى قدرت خدا ۳
- مرگ: حتمیت مرگ ۴
- معاد: معاد جسمانى ۶