فَتَطَاوَل
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(به ضم ط) بلندى. درازى. [اسراء:37]. هرگز در بلندى به كوهها نخواهى رسيد [حديد:16]. زمان و مدت بر آنها طولانى شد و قلوبشان سخت گرديد. اولى در طول محسوس و دومى در طول معقول است. تطاول: به معنى اظهار طول يا اظهار قدرت و فضل است كه در طول به فتح طاء خواهد آمد [قصص:45]. در جواكع الجامع «العمر» را امد انقطاع وحى فرموده است يعنى: مردمانى را به وجود آورديم مدت انقطاع وحى بر آنها برترى كرد و طولانى شد تا تو را به رسالات بر انگيختيم. طويل: آنچه ياآن كه داراى طول است [انسان:26]. طبرسى آن را صفت ليل فرموده يعنى «فى لَيْلٍ طَويلٍ» و از حضرت رضا عليه السلام نقل كرده كه مراد صلوة ليل است. احتمال دارد صفت مفعول مطلق باشد: «سَبِّحْهُ تَسْبيحاً طَويلاً فى الَّيْلِ».
