أَفْلَح
از الکتاب
«افلح» از مادّه «فلح» و «فلاح» در اصل به معناى شکافتن و بریدن است; سپس، به هر نوع پیروزى و رسیدن به مقصد و خوشبختى اطلاق شده است.
ریشه کلمه
- فلح (۴۰ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن فرس) و فلاح به معنى رستگارى و نجات است همچنين است افلاح [اعلى:14-15]. رستگار شد آنكه پاك شد و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز خواند. آن در قرآن همه جا از باب افعال به كار رفته و شامل رستگارى دنيا و آخرت است .و سبب آن پيروى از خواستههاى عقل و دستورات دين مىباشد.
