أَبَت
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
پدر. بزرگ قوم. مصلح. راغب گويد: پدر و نيز هركه سبب اصلاح، يا ايجاد و ظهور چيزى بشود نسبت به آن اَبْ (پدر) است بدين علّت حضرت رسول «صلى اللّه عليه وآله وسلم» به على گفت: (اَنا وَاَنْتَ اَبَوا هذهِ الاُمُّةِ) و به آنكه از ميهمانان پذيرائى كند ابوالضياف و به آنكه آتش جنگ بر افروزد ابوالحرب گويند... بمعلّم نيز اَب گفتهاند (مفردات) تفصيل اين سخن در (آزر) خواهد آمد (اَبَتِ) بكسرتاء اصلش اَبى است ياء متكلم بتاء عوض شده است مثل [مريم:44]
