طَوْلا
از الکتاب
«طَول» (بر وزن قول) در اصل، از مادّه «طول» (بر وزن نور) گرفته شده و به معناى توانایى و رسایى و امکانات مالى و مانند آن آمده است. بنابراین، «أُولُوا الطَّوْلِ»، به معناى کسانى است که داراى قدرت مادى کافى براى حضور در میدان جنگ هستند، و با این حال، مایل بوده اند، در صف افراد ناتوان یعنى: آنها که از نظر جسمى یا مالى توانایى جهاد نداشته اند، بمانند.
اصل این کلمه، از «طُول» (بر وزن پول)، که ضد «عرض» است گرفته شده، و تناسب این دو معنا با یکدیگر روشن است، زیرا توانایى مالى و جسمى، یک نوع کشش و ادامه و طول قدرت را مى رساند.
بعضى از مفسران گفته اند: «ذى الطول» در سوره «مؤمن» به کسى گفته مى شود که نعمتى طولانى به دیگرى مى بخشد،بنابراین معناى آن اخص از معناى «منعم» است.
ریشه کلمه
- طول (۱۰ بار)
