روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

ساله سماعه :

وَ عَنْ رَجُلٍ يُزَارِعُ بِبَذْرِهِ فِي اَلْأَرْضِ مِائَةَ جَرِيبٍ مِنَ اَلطَّعَامِ أَوْ غَيْرِهِ مِمَّا يُزْرَعُ ثُمَّ يَأْتِيهِ رَجُلٌ آخَرُ فَيَقُولُ لَهُ خُذْ مِنِّي نِصْفَ بَذْرِكَ وَ نِصْفَ نَفَقَتِكَ فِي هَذِهِ اَلْأَرْضِ لِأُشَارِكَكَ قَالَ لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۱

و سماعه از آن حضرت عليه السّلام سؤال كرد: شخصى يك صد جريب زمين را بذر گندم يا غير آن از آنچه كشت مى‏شود افشانده است، سپس فردى از او تقاضا كرده كه نيم آن بذر كه افشانده و نيمى از مخارجى كه پرداخته است بدو بپردازد و در كشت شريك او باشد، فرمود: اشكالى در آن نيست.