روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۶۱۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

: 

وَ إِنَّ أَبْوَابَ اَلسَّمَاءِ لاَ تُغْلَقُ تِلْكَ اَللَّيْلَةَ لِأَصْوَاتِ اَلْمُؤْمِنِينَ لَهُمْ دَوِيٌ‏ كَدَوِيِّ اَلنَّحْلِ يَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَا رَبُّكُمْ وَ أَنْتُمْ عِبَادِي أَدَّيْتُمْ حَقِّي وَ حَقٌّ عَلَيَّ أَنْ أَسْتَجِيبَ لَكُمْ فَيَحُطُّ تِلْكَ اَللَّيْلَةَ عَمَّنْ أَرَادَ أَنْ يُحَطَّ عَنْهُ ذُنُوبُهُ وَ يَغْفِرُ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳

و همانا كه درهاى آسمان در آن شب براى اصوات مؤمنين بسته نمى‏شود و ايشان را همهمه‏اى است بمانند همهمه زنبور عسل، خداى عزّ و جلّ ميفرمايد: من پروردگار شمايم، و شما بندگان منيد، شما حقّ مرا اداء كرديد، و مرا همى سزد كه دعاى شما را اجابت كنم، پس در آن شب گناهان هر كه را بخواهد فرو ميريزد، و هر كس را اراده كند مى‏آمرزد. پس چون مردم ازدحام كنند، چنان كه ياراى پيش رفتن و واپس شدن نداشته باشند تكبير بگويند- يا تكبير بگوئيد-، زيرا تكبير فشار جمعيّت را از ميان ميبرد.