روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۱۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و في روايه حماد بن عثمان عن ابي عبد الله ع قال :

صَامَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ حَتَّى قِيلَ مَا يُفْطِرُ ثُمَّ أَفْطَرَ حَتَّى قِيلَ مَا يَصُومُ ثُمَّ صَامَ صَوْمَ‏ دَاوُدَ ع‏ يَوْماً وَ يَوْماً ثُمَّ قُبِضَ ع عَلَى صِيَامِ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ فِي اَلشَّهْرِ وَ قَالَ يَعْدِلْنَ صَوْمَ اَلدَّهْرِ وَ يَذْهَبْنَ بِوَحَرِ اَلصَّدْرِ وَ قَالَ‏ حَمَّادٌ اَلْوَحَرُ اَلْوَسْوَسَةُ فَقَالَ‏ حَمَّادٌ فَقُلْتُ وَ أَيُّ اَلْأَيَّامِ هِيَ قَالَ‏ أَوَّلُ خَمِيسٍ فِي اَلشَّهْرِ وَ أَوَّلُ أَرْبِعَاءَ بَعْدَ اَلْعَشْرِ مِنْهُ وَ آخِرُ خَمِيسٍ فِيهِ‏ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ صَارَتْ هَذِهِ اَلْأَيَّامُ اَلَّتِي تُصَامُ فَقَالَ لِأَنَّ مَنْ قَبْلَنَا مِنَ اَلْأُمَمِ كَانُوا إِذَا نَزَلَ عَلَى أَحَدِهِمُ اَلْعَذَابُ نَزَلَ فِي هَذِهِ اَلْأَيَّامِ فَصَامَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ هَذِهِ اَلْأَيَّامَ لِأَنَّهَا اَلْأَيَّامُ اَلْمَخُوفَةُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۹

و در روايت حمّاد بن عثمان از امام صادق عليه السّلام آمده است، كه فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چندان روزه گرفت، كه گفتند: افطار نمى‏كند، سپس افطار كرد چندان كه گفتند: روزه نمى‏گيرد، و آنگاه روزه داود را به آئين يك در ميان بكار بست. و پس از آن در حالى به جهان قرب الهى فرا گرفته شد كه سه روز در ماه را روزه ميداشت، و فرمود: اين روزه سه روزه معادل روزه تمام عمر و وحر دل را از ميان مى‏برند (و حمّاد گفت: وحر به معنى وسوسه است). پس حمّاد گويد: گفتم: و اين سه روز كدام روزها هستند؟ فرمود: نخستين پنجشنبه در ماه، و نخستين چهار شنبه بعد از ده روز از آن، و آخرين پنجشنبه آن. پس گفتم: و چگونه است كه اين ايام براى روزه اختصاص يافته است؟ امام فرمود: اين بدان جهت است كه امّتهاى قبل از ما چون يكى از ايشان مستوجب عذاب ميشد، آن عذاب در همين ايّام نازل مى‏گشت، از اين رو رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله اين ايام راروزه گرفت، زيرا كه آن، ايام سهمناك است.