روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي ابن مسكان عن ابي بصير قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ رَمَى صَيْداً وَ هُوَ مُحْرِمٌ فَكَسَرَ يَدَهُ أَوْ رِجْلَهُ فَذَهَبَ عَلَى وَجْهِهِ فَلاَ يَدْرِي مَا صَنَعَ قَالَ عَلَيْهِ فِدَاؤُهُ قُلْتُ فَإِنْ رَآهُ بَعْدَ ذَلِكَ قَدْ رَعَى وَ مَشَى قَالَ عَلَيْهِ رُبُعُ قِيمَتِهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۵

و ابن مسكان، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه در حال احرام تيرى بسوى شكارى‏ رها كرده، و دست يا پاى آن را شكسته است، پس آن شكار بى‏پروا سر خود گرفته و رفته است، و صياد نميداند كه چه كرده است. امام گفت: فديه آن بر ذمه او است.