روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۷۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا

و روي العلا عن محمد بن مسلم عن ابي عبد الله ع قال :

لاَ بَأْسَ أَنْ يَتَكَلَّمَ اَلرَّجُلُ إِذَا فَرَغَ اَلْإِمَامُ مِنَ اَلْخُطْبَةِ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَنْ تُقَامَ اَلصَّلاَةُ وَ إِنْ سَمِعَ اَلْقِرَاءَةَ أَوْ لَمْ يَسْمَعْ أَجْزَأَهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۷

علاء از محمّد بن مسلم و او از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: وقتى امام از خطبه نماز جمعه فارغ مى‏شود و از منبر فرود مى‏آيد تا هنگامى كه اقامه نماز گفته مى‏شود در اين فاصله سخن گفتن شخص اشكالى ندارد، هر چند قراءت را بشنود يا آن را نشنود او را مجزيست.