الرحمن ٢٢
ترجمه
| الرحمن ٢١ | آیه ٢٢ | الرحمن ٢٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لُؤْلُؤ»: مروارید. «مَرْجَان»: بُسَّد، بُسَّدین، گوهر سرخ رنگی که از جانوری دریازی به نام مرجان بدست می‌آید.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
وَ مَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هٰذَا... (۱)
وَ مَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هٰذَا... (۱) يَا مَعْشَرَ الْجِنِ وَ الْإِنْسِ أَ... (۰) فَوَجَدَا عَبْداً مِنْ عِبَادِنَا... (۰) وَ إِذْ صَرَفْنَا إِلَيْکَ نَفَراً مِنَ... (۰) يَا مَعْشَرَ الْجِنِ وَ الْإِنْسِ أَ... (۰)
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - شکل گیرى مرواریدها و مرجان ها، در عمق آب هاى شور و شیرین به تدبیر الهى (یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان)
۲ - تزیین و تجمل، امرى طبیعى و ارزشى در زندگى انسان (یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که یکى از کاربردهاى عمده مروارید و مرجان، تزیین و تجمل با آن دو است و خداوند به خاطر اعطاى آنها به انسان ها، بر ایشان منت نهاده و آن را منفعتى براى آنان شمرده است.
روایات و احادیث
۳ - «عن على(ع) قال: «یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان» قال: من ماء السّماء و من ماء البحر فإذا أمطرت فتحت الأصداف أفواهها فى البحر فیقع فیها من ماء المطر فتخلق اللؤلؤة الصغیرة من القطرة الصغیرة و اللؤلؤة الکبیرة من القطرة الکبیرة;[۱] از امام على(ع) درباره سخن خداوند «یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان» روایت شده: که فرمود: [پیدایش لؤلؤ] از باران آسمان و آب دریا است. آن گاه که باران مى بارد، صدف ها دهانه خود را در دریا باز نموده و از آب باران داخل آن مى شود. پس لؤلؤ کوچک از قطره هاى کوچک باران و لؤلؤ بزرگ از قطره هاى بزرگ باران به وجود مى آید».
موضوعات مرتبط
- انسان: زیباطلبى انسان ۲; طبع انسان ۲
- باران: نقش باران ۳
- خدا: آثار تدبیر خدا ۱
- مرجان: عوامل پیدایش مرجان ها ۳; منشأ پیدایش مرجان ها ۱
- مروارید: عوامل پیدایش مروارید ها ۳; منشأ پیدایش مروارید ها ۱
منابع
- ↑ قرب الاسناد حمیرى، ص ۱۳۷، ح ۴۸۵; نورالثقلین، ج ۵، ص ۱۹۱، ح ۲۰.
