روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۴۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن ابي الصباح الكناني قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَدَخَلَ عَلَيْهِ شَيْخٌ فَقَالَ يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ‏ أَشْكُو إِلَيْكَ وُلْدِي وَ عُقُوقَهُمْ وَ إِخْوَانِي وَ جَفَاهُمْ عِنْدَ كِبَرِ سِنِّي فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ يَا هَذَا إِنَّ لِلْحَقِّ دَوْلَةً وَ لِلْبَاطِلِ دَوْلَةً وَ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي دَوْلَةِ صَاحِبِهِ ذَلِيلٌ وَ إِنَّ أَدْنَى مَا يُصِيبُ اَلْمُؤْمِنَ فِي دَوْلَةِ اَلْبَاطِلِ اَلْعُقُوقُ مِنْ وُلْدِهِ وَ اَلْجَفَاءُ مِنْ إِخْوَانِهِ وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يُصِيبُهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلرَّفَاهِيَةِ فِي دَوْلَةِ اَلْبَاطِلِ إِلاَّ اُبْتُلِيَ قَبْلَ مَوْتِهِ إِمَّا فِي بَدَنِهِ وَ إِمَّا فِي وُلْدِهِ وَ إِمَّا فِي مَالِهِ حَتَّى يُخَلِّصَهُ اَللَّهُ مِمَّا اِكْتَسَبَ فِي دَوْلَةِ اَلْبَاطِلِ وَ يُوَفِّرَ لَهُ حَظَّهُ فِي دَوْلَةِ اَلْحَقِّ فَاصْبِرْ وَ أَبْشِرْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۴۳

از ابى الصباح كنانى، گفت: من نزد امام صادق (ع) بودم، پيرمردى بر آن حضرت وارد شد و گفت: يا أبا عبد اللَّه! من از فرزندان خود و ناسپاسى آنان و از برادران خود و جفا كاريشان به شما شكايت دارم با اين سالخوردگى خودم، امام صادق (ع) فرمود: اى فلانى! راستى، حق، دولتى دارد و باطل هم دولتى دارد و هر كدام در دولت رفيق خود، خوار باشند، راستى كمتر چيزى كه در دولت باطل به مؤمن مى‏رسد ناسپاسى فرزندان او و جفاكارى برادران او است و مؤمنى نباشد كه در دولت باطل آسايشى بيند جز اينكه پيش از مرگش بلا كشد يا در تنش و يا در فرزندش و يا در مالش تا خدا او را بدين وسيله از آنچه در دولت باطل كسب كرده رها سازد و بهره او را در دولت حق وافر كند، صبر كن و مژده گير.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۸۳

ابو الصباح كنانى گويد: خدمت امام صادق عليه السّلام بودم كه پيرمردى بر آن حضرت وارد شد و عرضكرد: يا ابا عبد اللَّه من از فرزندانم و ناسپاسيشان و از برادرانم و جفاكاريشان نزد شما شكايت آورده‏ام با اين سالخوردگى من؟ حضرت صادق عليه السّلام باو فرمود: اى پيرمرد همانا براى حق دولتى است و براى باطل هم دولتى است و هر كداميك از اين دو در دولت رفيقش خوار است، و همانا كمترين مصيبتى كه در دولت باطل بمؤمن رسد آزار كشيدن از فرزندان و جفاكارى برادران او است، و هيچ مؤمنى نباشد كه در دولت باطل آسايشى بيند جز آنكه پيش از مرگش گرفتار شود يا در باره فرزندانش و يا در باره مالش تا خداوند او را از آنچه در دوران حكومت باطل بدست آورده رها سازد، و بهره‏اش را در دولت حق وافر كند پس صبر كند مژده باد تو را

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۵۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از ابو الصّباح كنانى كه گفت: در نزد امام جعفر صادق عليه السلام بودم كه پيرى بر آن حضرت داخل شد و عرض كرد كه: يا اباعبداللَّه! به سوى تو شكايت مى‏كنم از فرزندان خويش و عقوق ايشان، و از برادران خويش و جفاى ايشان، در نزد كبر سنّ من، و در هنگامى كه پير شده‏ام و سالَم بسيار شده؛ پس حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «اى مرد! به درستى كه حق را دولتى است و باطل را دولتى، و هر كه از اين دولت‏ها، در دولت صاحبش خوار و بى‏مقدار است. و به درستى كه كمتر چيزى كه به مؤمن مى‏رسد در دولت باطل، عقوق است از فرزندانش، و جفا است از برادرانش، و هيچ مؤمنى نيست كه در دولت باطل به چيزى از رفاهيّت؛ يعنى خوش‏عيشى و آسودگى برسد، مگر آنكه پيش از مردنش مبتلا شود، يا در بدن، و يا در فرزندان، و يا در باب مالش، تا آنكه خداى عز و جل او را خالص و پاكيزه گرداند، از آنچه در دولت باطل كسب كرده، و بهره او را در دولت حق از برايش فراوان و بسيار گرداند. پس صبر كن و شاد باش». باب در بيان اقسام عقوبت گناهان‏