روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۴۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن ابي عمير عن ابن اذينه عن الاحول قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرُّوحِ اَلَّتِي فِي‏ آدَمَ ع‏ قَوْلِهِ‏ فَإِذََا سَوَّيْتُهُ‏ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي‏ قَالَ هَذِهِ رُوحٌ مَخْلُوقَةٌ وَ اَلرُّوحُ اَلَّتِي فِي‏ عِيسَى‏ مَخْلُوقَةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۳۸۳

احول گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از روحى كه در آدم (ع) دميده شده كه خدا مى‏فرمايد (۳۸ سوره ۱۱): «چون او را درست كردم و در او از روح خود دميدم» فرمود: آن روح مخلوق است و روحى هم كه در عيسى بود مخلوق بود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۸۱

احول گويد: از حضرت صادق (ع) در باره روحى كه در آدم (ع) دميده شد پرسيدم كه خدا فرمايد:

(۳۸ سوره ۱۱) «چون او را برابر ساختم و از روح خود در او دميدم» حضرت فرمود: آن روح مخلوقست و هم روحى كه در عيسى بود مخلوق بود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۴۲۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن ابى عُمير، از ابن اذينه از احول كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از آن روحى كه در حضرت آدم بود و فرموده خداى تعالى: «فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي» «۲»، يعنى: «پس راست كنم او را (يعنى صورت آدم) بر وجهى كه مستعد دميدن روح باشد، و بدمم در او روح خويش را، پس بيفتيد براى او سجده كنندگان». حضرت فرمود كه: «آن، روحى است آفريده شده، كه خدا آن را آفريده، و روحى كه در عيسى بود، آفريده شده بود» (و خدا كه روح آدم و عيسى را به خويش نسبت داده، معنى آن مى‏آيد). __________________________________________________

(۲). حجر، ۲۹.