فَدَمْدَم
از الکتاب
«دَمْدَمَ» از مادّه «دمدمة»، گاه، به معناى هلاک کردن آمده، گاه، به عذاب و مجازات کامل، گاه، به معناى کوبیدن و نرم کردن، گاه، به معناى ریشه کن ساختن و گاه، به معناى خشم و غضب نمودن و یا احاطه کردن و فراگیر شدن. و همه این معانى در آیه مورد بحث صادق است; چرا که این عذاب گسترده، از خشم الهى سرچشمه مى گرفت و همه آنها را در هم کوبید و نرم کرد و ریشه کن ساخت.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
[شمس:14] در صحاح مىگويد «دَمْدَمْتُ الشَّىءَ» يعنى آن را به زمين چسباندم قاموس دمدمه را غضب معنى كرده و در كشّاف گويد «اَطْبَقَ عَلَيْهِمُ الْعَذابَ» و خلاصه اگر دمدمه به معنى غضب باشد معنى آيه چنين مىشود: خدا بر آنها به سبب گناهشان خشم گرفت و ديارشان را با زمين يكسان كرد، اين معنى قريب به نظر مىآيد. اين كلمه در كلام اللّه فقط يكبار آمده است .
کلمات نزدیک مکانی
وَ اللّه عَلَيْهِم فَعَقَرُوهَا سُقْيَاهَا فَکَذّبُوه رَبّهُم بِذَنْبِهِم فَسَوّاهَا لا نَاقَة يَخَاف عُقْبَاهَا رَسُول
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
