الرحمن ١٩

مَرَجَ‌ الْبَحْرَيْنِ‌ يَلْتَقِيَانِ‌

ترجمه

دو دریای مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند؛

|دو درياى [تلخ و شيرين‌] را كه با هم برخورد دارند روان كرد [ولى يكديگر را تغيير نمى‌دهند]

دو دريا را [به گونه‌اى‌] روان كرد [كه‌] با هم برخورد كنند.

اوست که دو دریا (ی آب شور و گوارا) را به هم در آمیخت تا به هم برخورد کنند.

دو دریای [شیرین و شور] را روان ساخت در حالی که همواره باهم تلاقی و برخورد دارند؛

دو دريا را پيش راند تا به هم رسيدند،

دو دریا را که به هم می‌رسند درآمیخت‌

آن دو دريا- آب شيرين و آب شور- را راه داد كه به هم رسند.

دو دریای (مختلف شیرین و شور، و گرم و سرد) را در کنار هم روان کرده است و مجاور یکدیگر قرار داده است.

دو دریا را (به گونه‌ای) در هم آمیخت در حالی‌که با هم برخوردی نمی‌کنند.

آمیخت دو دریا را به هم رسند

الرحمن ١٨

آیه ١٩

الرحمن ٢٠


سوره :	سوره الرحمن
نزول :	٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَرَجَ»: سر داده است. حرکت داده است. روان کرده است (نگا: فرقان / ). «الْبَحْرَیْنِ»: مراد از دو دریا، آبهای شیرین و شور و یا آبهای گرم و سرد رودهای عظیمی است که در سراسر اقیانوسهای جهان جریان دارند (نگا: نمونه) از قبیل گلف استریم (نگا: فاطر / ). «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ»: دو دریا را به سوی هم سر داده است و در کنار همدیگر روان کرده است. دو دریا را در وقت برخورد، به موج و تکان انداخته تا یکدیگر را دفع کنند و برانند و آمیزه هم نشوند (نگا: التفسیر القرآنی للقرآن).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ هُوَ الَّذِي‌ مَرَجَ‌ الْبَحْرَيْنِ‌... (۲) وَ هُوَ الَّذِي‌ مَرَجَ‌ الْبَحْرَيْنِ‌... (۲)

يَا مَعْشَرَ الْجِنِ‌ وَ الْإِنْسِ‌ أَ... (۱)

تفسیر

تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ «19» بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ «20» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «21»

دو دريا (ى شور و شيرين) را روان ساخت كه به هم مى‌رسند. (اما) ميان آن دو فاصله‌اى قرار داد كه به هم تجاوز نكنند. پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ «19»

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ‌: روان ساخت دو دريا را يكى شيرين و خوش مزه، و ديگرى شور و تلخ در حالتى كه به يكديگر مى‌رسند و سطوح آنها بهم تماس مى‌كند، و آن بحر فارس و روم است كه در محيط به يكديگر ملتقى مى‌شوند.

«1» سوره معارج آيه 40.

«2» نور الثقلين، ج 5، ص 190- 191. و تفسير قمى ج 2 ص 344.

جلد 12 - صفحه 409

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ «14» وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ «15» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «16» رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ «17» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «18»

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ «19» بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ «20» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «21» يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ «22» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «23»

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ «24» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «25» كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ «26» وَ يَبْقى‌ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ «27» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «28»

يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ «29» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (30)

ترجمه‌

خداوند آفريد انسان را از گل خشكيده مانند خزف شده‌

و آفريد جن را از شعله بيدودى از آتش‌