الْمُنَافِقُون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
و به این ترتیب، «منافق» کسى است که: طریقى مرموز و مخفیانه براى خود برگزیده، تا با مخفى کارى و پنهان کارى، در جامعه نفوذ کند، و به هنگام خطر، از طریق دیگر فرار نماید. | و به این ترتیب، «منافق» کسى است که: طریقى مرموز و مخفیانه براى خود برگزیده، تا با مخفى کارى و پنهان کارى، در جامعه نفوذ کند، و به هنگام خطر، از طریق دیگر فرار نماید. | ||
«نَفَق» در اصل به معناى «نقب، و راه هاى زیرزمینى» است، که براى استتار یا فرار از آن استفاده مى کنند و اگر به انسانِ دو رو، «منافق» گفته مى شود، نیز به تناسب این است که علاوه بر راه و روش ظاهرى، راه و روش مخفیانه اى نیز براى خود دارد. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
نسخهٔ ۱۴ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۳۵
«منافق» در اصل از مادّه «نَفْق» (بر وزن نفخ) به معناى نفوذ و پیشروى است و «نَفَق» (بر وزن شفق) به معناى کانال ها و نقب هایى است که زیر زمین مى زنند، تا براى استتار یا فرار از آن استفاده کنند. بعضى از مفسران گفته اند: بسیارى از حیوانات مانند: موش صحرایى، روباه و سوسمار، براى لانه خود دو سوراخ قرار مى دهند: یکى آشکار، که از آن وارد و خارج مى شوند، و دیگرى پنهانى، که اگر احساس خطرى کنند از آن مى گریزند، این سوراخ پنهانى را «نافقاء» گویند.
و به این ترتیب، «منافق» کسى است که: طریقى مرموز و مخفیانه براى خود برگزیده، تا با مخفى کارى و پنهان کارى، در جامعه نفوذ کند، و به هنگام خطر، از طریق دیگر فرار نماید.
«نَفَق» در اصل به معناى «نقب، و راه هاى زیرزمینى» است، که براى استتار یا فرار از آن استفاده مى کنند و اگر به انسانِ دو رو، «منافق» گفته مى شود، نیز به تناسب این است که علاوه بر راه و روش ظاهرى، راه و روش مخفیانه اى نیز براى خود دارد.
ریشه کلمه
- نفق (۱۱۱ بار)
