۱۶٬۹۰۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←ظلمى بالاتر از افترا بستن به خدا، يا تكذيب آيات او نيست
| خط ۲۲۷: | خط ۲۲۷: | ||
و اگر اين قرآن را به حال خود بگذارم و سخنانى كه مورد پسند شماست، از پيش خود بياورم، آيات خدایى را تكذيب كرده ام، و هيچ ستمكارى، ستمكارتر از تكذيب كننده آيات خدا نيست. | و اگر اين قرآن را به حال خود بگذارم و سخنانى كه مورد پسند شماست، از پيش خود بياورم، آيات خدایى را تكذيب كرده ام، و هيچ ستمكارى، ستمكارتر از تكذيب كننده آيات خدا نيست. | ||
و اى بسا احتمال داده باشند كه استفهام در آيه، به هر دو شقّ | و اى بسا احتمال داده باشند كه استفهام در آيه، به هر دو شقّ آن، تعريض به مشركان باشد، و خداى تعالى خواسته است بفرمايد: شما مشركان، ستمكارترين مردم ايد. براى اين كه اولا براى خدا شريك قائل شده ايد، و اين افتراء به خدا و دروغ به اوست. و ثانيا نبوت مرا و آيات نازله بر من را تكذيب مى كنيد، و اين، خود تكذيب به آيات خدا، و جرمى است بزرگ، و مجرمان، رستگار نمى شوند. | ||
بعضى ديگر گفته اند: شقّ اول، از دو شقّ ترديد، تعريض به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است، در صورتى كه خواسته مشركان را اجابت كند، و شقّ دوم، تعريض به مشركان است. و معناى آيه، اين است كه: | بعضى ديگر گفته اند: شقّ اول، از دو شقّ ترديد، تعريض به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است، در صورتى كه خواسته مشركان را اجابت كند، و شقّ دوم، تعريض به مشركان است. و معناى آيه، اين است كه: | ||
