روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۹۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن الحسين بن احمد المنقري، قال سمعت أبا ابراهيم «ع» يقول:

مَنِ اِسْتَكْفَى بِآيَةٍ مِنَ‏ اَلْقُرْآنِ‏ مِنَ اَلشَّرْقِ إِلَى اَلْغَرْبِ، كُفِيَ إِذَا كَانَ بِيَقِينٍ‏.

کمره ای، اصول کافی، ترجمه کمره ای، جلد ۶ ، ۴۵۳

از حسين بن احمد منقرى گفت: شنيدم امام كاظم (ع) می فرمود: هر كه يك آيه از قرآن را براى خود كافى شناسد، از شرق و غرب، او را بس باشد [هر گاه با عقيده باشد].

مصطفوى‏، اصول کافی، ترجمه مصطفوی، جلد ۴، ۴۳۰

حسين بن احمد منقرى گويد: از حضرت موسى بن جعفر «عليهما السلام» شنيدم كه می فرمود: هر كه به يك آيه قرآن اكتفا كند (و آن را براى نگهدارى از خود بس داند)، از شرق تا غرب، همان آيه او را بس باشد [اگر با ايمان و عقيده باشد].

محمدعلى اردكانى، تحفة الأولياء ( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴، ۶۶۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از حسين بن احمد منقرى روايت كرده است كه گفت: شنيدم از حضرت امام موسى «عليه السلام» كه می فرمود: «هر كه به آيه‏ اى از قرآن پناه برده از شرّ دشمنان، اگر از مشرق تا مغرب دشمنش باشند، از شرّ ايشان كفايت شود و ايمن گردد، هرگاه با يقين باشد».