۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
<span id='link401'><span> | <span id='link401'><span> | ||
==رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته == | ==بحث روایتی: (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته) == | ||
در الدر المنثور است كه ابن | در الدر المنثور است كه ابن عساكر، از عكرمة روايت كرده كه در تفسير آيه «أفَمَن يُلقَى فِى النّار خَيرٌ أم مَن يَأتِى آمِناً يَومَ القِيَامَة» گفته است: اين آيه شريفه، در باره عمار بن ياسر (رضوان اللّه عليه) و ابى جهل نازل شده. | ||
مؤلف: و نيز الدر المنثور اين روايت را از تعدادى از كتب، از بشر بن تميم روايت كرده. ابن مردويه هم، از ابن عباس نقل كرده كه: گفت منظور از «أفَمَن يُلقَى فِى النّار»، ابى جهل بن هشام، و منظور از «أم مَن يَأتِى آمِناً يَومَ القِيَامَة»، ابوبكر صديق است. ولى همه اين روايات از باب تطبيق است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۶۱۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۶۱۶ </center> | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در روايت ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر «عليه السلام» روايت كرده، كه در معناى آيه «إنّ الّذِينَ كَفَرُوا بِالذّكرَ لَمّا جَاءَهُم» فرموده: يعنى قرآن. و در ذيل جمله «لا يَأتِيهِ البَاطِلُ مِن بَينِ يَدَيه» فرموده: يعنى نه از راه تورات باطلى به قرآن راه مى يابد، و نه از طريق انجيل و زبور. «وَ لا مِن خَلفِهِ»، يعنى و نه بعد از آن كتابى پيدا مى شود كه آن را باطل كند. | ||
و در روضه | |||
و در ارشاد | و در مجمع البيان در ذيل همين آيه گفته است: در معناى آن اقوالى است. تا آن جا كه مى گويد: قول سوم اين است كه آيه شريفه مى خواهد بفرمايد: در خبرهايى كه قرآن از گذشته داده، باطلى نيست، و در خبرهايى هم كه از آينده داده، باطلى نيست، بلكه اخبار قرآن، همه اش مطابق با واقع است. و اين معنا، از حضرت ابى جعفر باقر و امام صادق «عليه السلام» نيز روايت شده. | ||
و در روضه | |||
و در تفسير قمى، در ذيل آيه «أعجَمِىّ وَ عَرَبِىّ» فرموده: اگر اين قرآن اعجمى بود، مى گفتند: چطور ما آن را بياموزيم، در حالى كه زبان ما عربى است، و چرا آن را عربى نياوردى. لذا خداى تعالى خواست آن را به زبان ايشان نازل كند، همچنان كه فرموده: «وَ مَا أرسَلنَا مِن رَسُولٍ إلّا بِلِسَانِ قَومِهِ: هيچ رسولى نفرستاديم، مگر به زبان قوم خودش». | |||
و در روضه كافى، به سند خود، از طيار، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل آيه: «سَنُرِيهِم آياتنَا فِى الآفَاقِ وَ فِى أنفُسِهِم حَتّى يَتَبَيّنَ لَهُم أنّهُ الحَقّ» فرموده: منظور فرو رفتن در زمين، و مسخ شدن، و هدف سن گهاى آسمانى قرار گرفتن است. راوى مى گويد: پرسيدم «حَتّى يَتَبَيّنَ لَهُم» يعنى چه؟ فرمود: اين را فعلا رها كن، اين مربوط به قيام قائم است. | |||
و در ارشاد مفيد، از على بن ابى حمزه، از ابى الحسن موسى بن جعفر «عليه السلام» روايت آورده كه در ذيل آيه شريفه بالا فرمود: منظور فتنه هايى است كه در آفاق زمين رُخ مى دهد و مسخى كه دشمنان حق را نابود مى كند. | |||
و در روضه كافى، به سند خود، از ابى بصير، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: «آيت در انفس»، مسخ و «آيت در آفاق»، ناسازگارى روزگار است، تا قدرت خداى عزّوجلّ را، هم در نفس خود ببينند و هم در آفاق. عرضه داشتم: «حَتّى يَتَبَيّنَ لَهُم أنّهُ الحَقّ» چه معنا دارد؟ فرمود: منظور خروج قائم است. چون آن حقى كه نزد خدا است و روزى براى خلق هويدا مى شود و خلق او را مى بينند، همان قائم «عليه السلام» است. | |||
وَ الحَمدُ لِله رَبّ العَالَمين | |||
