روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۶۲۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ السُّكْنَى وَ الْعُمْرَى وَ الرُّقْبَى

و روي الحسن بن علي بن فضال عن احمد بن عمر الحلبي عن ابيه عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَسْكَنَ دَارَهُ رَجُلاً مُدَّةَ حَيَاتِهِ فَقَالَ يَجُوزُ لَهُ وَ لَيْسَ لَهُ أَنْ يُخْرِجَهُ قُلْتُ فَلَهُ وَ لِعَقِبِهِ قَالَ يَجُوزُ لَهُ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَسْكَنَ رَجُلاً وَ لَمْ يُوَقِّتْ لَهُ شَيْئاً قَالَ يُخْرِجُهُ صَاحِبُ اَلدَّارِ إِذَا شَاءَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۱

و حسن بن على بن فضّال، از احمد بن عمر حلبى، از پدرش روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه شخصى را بمدّت حياتش در خانه خود سكنى داده، فرمود اين كار براى او جايز است و حقّ ندارد كه او را بيرون كند. گفتم اين كار هم براى او جايز است و هم براى بازماندگانش؟ فرمود: براى او جايز است، و از آن امام در باره مردى سؤال كردم كه‏ مردى را اسكان كرده و وقتى براى او تعيين ننموده. فرمود: صاحب خانه هر وقت بخواهد او را بيرون ميكند.