روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۷۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

روي محمد بن يعقوب الكليني رضي الله عنه عن حميد بن زياد عن الحسن بن محمد بن سماعه عن عبد الله بن جبله و غيره عن اسحاق بن عمار عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

أَعْتَقَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ مِنْ غِلْمَانِهِ عِنْدَ مَوْتِهِ شِرَارَهُمْ وَ أَمْسَكَ خِيَارَهُمْ فَقُلْتُ لَهُ يَا أَبَتِ تُعْتِقُ هَؤُلاَءِ وَ تُمْسِكُ هَؤُلاَءِ فَقَالَ إِنَّهُمْ قَدْ أَصَابُوا مِنِّي ضَرْباً فَيَكُونُ هَذَا بِهَذَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۹

محمّد بن يعقوب كلينىّ- رضى اللَّه عنه- از حميد بن زياد، از حسن بن محمّد بن سماعه، از عبد اللَّه بن جبله؛ و غير او، از اسحاق بن عمّار، از ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: أبو جعفر بهنگام رحلتش از غلامان خود بدترينشان را آزاد ساخت و بهترينشان را نگاه داشت، من گفتم: اى پدر آنان را آزاد ميسازى و اينان را نگاه ميدارى! فرمود: آنان گاهى ضربتى از من دريافت كرده‏اند، پس اين آزادى بجاى آن.