روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۹۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي حماد عن الحلبي عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ‏ قَتَلَ رَجُلاً مَمْلُوكاً مُتَعَمِّداً قَالَ يُغَرَّمُ قِيمَتَهُ وَ يُضْرَبُ ضَرْباً شَدِيداً وَ قَالَ فِي رَجُلٍ قَتَلَ مَمْلُوكَهُ قَالَ يُعْتِقُ رَقَبَةً وَ يَصُومُ‏ شَهْرَيْنِ مُتَتََابِعَيْنِ‏ وَ يُطْعِمُ سِتِّينَ مِسْكِيناً ثُمَّ اَلتَّوْبَةُ بَعْدَ ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵۷

حلبى (عبيد اللَّه) گويد: امام صادق عليه السّلام در باره كسى كه برده‏اى را از روى عمد بكشد فرمود: قيمت برده را بايد بغرامت دهد و ضرباتى چند تازيانه سخت بخورد، و نيز در باره كسى كه مملوك خود را بكشد فرمود: بايد يك بنده آزاد كند، و دو ماه پى در پى روزه بگيرد، و شصت مسكين را طعام دهد، و سپس توبه كند. (و الّا عذاب آخرت براى او مسلّم خواهد بود).