روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۳۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

كان علي ع يقول :

وَ مَنْ يَمُوتُ وَ عِنْدَهُ مَالُ اَلْمُضَارَبَةِ إِنَّهُ إِنْ سَمَّاهُ بِعَيْنِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ فَقَالَ هَذَا لِفُلاَنٍ فَهُوَ لَهُ وَ إِنْ مَاتَ وَ لَمْ يَذْكُرْهُ فَهُوَ أُسْوَةُ اَلْغُرَمَاءِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۹

و امير مؤمنان عليه السّلام مى‏فرمود: هر گاه شخصى از دنيا رفت و مال مضاربه نزد او بود اگر آن را نام برده و تعيين نموده و گفته است اين مال از آن فلان كس است پس آن را به صاحبش مى‏دهند و اگر فوت كرد و چيزى راجع به‏ مضاربه نگفت پس صاحب مال مانند يكى از طلبكاران ديگر است.