روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۴۱۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

قال الصادق ع :

وَ اَلْحَيَاءُ عَشَرَةُ أَجْزَاءٍ تِسْعَةٌ فِي اَلنِّسَاءِ وَ وَاحِدَةٌ فِي اَلرِّجَالِ فَإِذَا خُفِضَتْ‏ ذَهَبَ جُزْءٌ مِنْ حَيَائِهَا وَ إِذَا تَزَوَّجَتْ ذَهَبَ جُزْءٌ فَإِذَا اُفْتُرِعَتْ‏ ذَهَبَ جُزْءٌ وَ إِذَا وَلَدَتْ ذَهَبَ جُزْءٌ وَ بَقِيَ لَهَا خَمْسَةُ أَجْزَاءٍ فَإِذَا فَجَرَتْ ذَهَبَ حَيَاؤُهَا كُلُّهُ وَ إِنْ عَفَّتْ بَقِيَ لَهَا خَمْسَةُ أَجْزَاءٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۴

و امام صادق عليه السّلام فرمود: شرم داراى ده بخش است نه سهم آن در زنان و يكى در مردهاست، پس هر گاه زن خون بيند (حائض شود) يك جزء از شرمش برود، و چون بهمسرى مردى در آيد بخشى ديگر از حياى او برود و چون بكارتش برداشته شد جزئى ديگر از او برود، و چون داراى فرزند شود و بزايد جزئى ديگر، تا پنج جزء براى او باقى ماند، و اگر بى‏عفّتى و دريدگى نمايد جملگى شرم از او برود، و اگر بر حال اوّل بماند و عفّت ورزد آن پنج جزء براى وى باقى ماند.