روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۳۵۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي الحسن بن محبوب عن العلا عن محمد بن مسلم قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ مَمْلُوكٍ لِرَجُلٍ أَبَقَ مِنْهُ فَأَتَى أَرْضاً فَذَكَرَ لَهُمْ أَنَّهُ حُرٌّ مِنْ رَهْطِ بَنِي فُلاَنٍ وَ أَنَّهُ تَزَوَّجَ اِمْرَأَةً مِنْ أَهْلِ تِلْكَ اَلْأَرْضِ فَأَوْلَدَهَا أَوْلاَداً وَ أَنَّ اَلْمَرْأَةَ مَاتَتْ وَ تَرَكَتْ فِي يَدِهِ مَالاً وَ ضَيْعَةً وَ وَلَدَهَا ثُمَّ إِنَّ سَيِّدَهُ بَعْدُ أَتَى تِلْكَ اَلْأَرْضَ فَأَخَذَ اَلْعَبْدَ وَ جَمِيعَ مَا فِي يَدِهِ وَ أَذْعَنَ لَهُ اَلْعَبْدُ بِالرِّقِّ فَقَالَ أَمَّا اَلْعَبْدُ فَعَبْدُهُ وَ أَمَّا اَلْمَالُ وَ اَلضَّيْعَةُ فَإِنَّهُ لِوَلَدِ اَلْمَرْأَةِ اَلْمَيِّتَةِ لاَ يَرِثُ عَبْدٌ حُرّاً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لِلْمَرْأَةِ يَوْمَ مَاتَتْ وَلَدٌ وَ لاَ وَارِثٌ لِمَنْ يَكُونُ اَلْمَالُ وَ اَلضَّيْعَةُ اَلَّتِي تَرَكَتْهَا فِي يَدِ اَلْعَبْدِ فَقَالَ يَكُونُ جَمِيعُ مَا تَرَكَتْ لِإِمَامِ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ خَاصَّةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۷

محمّد بن مسلم گويد: از امام باقر عليه السّلام سؤال كردم: غلام از آن شخصى بود و فرار كرد و بجائى رفت و خود را مردى آزاد معرّفى كرد كه از فلان قبيله است و در آنجا با زنى از اهالى آن سرزمين ازدواج كرد و داراى فرزندانى گشت و زن از دنيا رفت و مال و ثروتى با چند فرزند در دست شوهر باقى گذارد، سپس مولاى غلام گريخته آنجا آمد و غلام را دستگير كرد با آنچه از مال در دست داشت و غلام نيز اقرار ببردگى او نمود، فرمود: امّا بنده از آن مولايش ميباشد و امّا اموال و اثاثيه همه از آن فرزندان زوجه است، و بنده از آزاد ارث نمى‏برد، گويد: عرضكردم قربانت گردم: اگر زن در روز وفات فرزند و وارثى نداشت حكم اموال و اثاثيه چيست؟ فرمود: تمامى آنچه زن باقى گذاشته از آن امام مسلمين بخصوص است.