روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ شَهَادَةِ الزُّورِ وَ مَا جَاءَ فِيهَا

روي الحسن بن محبوب عن العلا و ابي ايوب عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع :

وَ فِي رَجُلَيْنِ شَهِدَا عَلَى رَجُلٍ غَائِبٍ عِنْدَ اِمْرَأَتِهِ بِأَنَّهُ طَلَّقَهَا فَاعْتَدَّتِ اَلْمَرْأَةُ وَ تَزَوَّجَتْ ثُمَّ إِنَّ اَلزَّوْجَ اَلْغَائِبَ قَدِمَ فَزَعَمَ أَنَّهُ لَمْ يُطَلِّقْهَا وَ أَكْذَبَ نَفْسَهُ أَحَدُ اَلشَّاهِدَيْنِ فَقَالَ لاَ سَبِيلَ لِلْأَخِيرِ عَلَيْهَا وَ يُؤْخَذُ اَلصَّدَاقُ مِنَ اَلَّذِي شَهِدَ وَ رَجَعَ فَيُرَدُّ عَلَى اَلْأَخِيرِ وَ يُفَرَّقُ بَيْنَهُمَا وَ تَعْتَدُّ مِنَ اَلْأَخِيرِ وَ لاَ يَقْرَبُهَا اَلْأَوَّلُ حَتَّى تَنْقَضِيَ عِدَّتُهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۶

حسن بن محبوب از علاء و ابى ايّوب از محمد بن مسلم روايت كرده‏اند كه حضرت باقر عليه السّلام در باره زنى كه شوهرش به سفر رفته بود و دو مرد نزد او شهادت داده بودند كه همسرش او را طلاق غيابى داده است و زن نيز بر اين تصوّر عدّه نگهداشته بعد شوهرى اختيار كرد، پس از چندى شوهر غايب آمد و فكر مى‏كرد كه زن خويش را طلاق نگفته است، و يكى از دو شاهد هم خود را تكذيب مى‏كرد و مى‏گفت: من به دروغ شهادت داده‏ام، فرمود: شوهر دوم راهى بر او ندارد، و مهريّه را بايد آن كه گفته است به دروغ شهادت دادم بپردازد و به شوهر دوم بدهد (در صورتى كه پرداخته باشد و إلّا بايد به زن داد) و ميان او و شوهر ثانى جدائى انداخته شود (و زن عدّه نگهدارد) و مرد با او نزديكى نكند تا عدّه‏اش منقضى شود.