روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۰۴۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الصَّيْدِ وَ الذَّبَائِح-بَابُ الْأَكْلِ وَ الشُّرْبِ فِي آنِيَةِ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ غَيْرِ ذَلِكَ مِنْ آدَابِ الطَّعَام

روي عن عمرو بن قيس الماصر قال :

وَ دَخَلْتُ عَلَى‏ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ بِالْمَدِينَةِ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ خِوَانٌ وَ هُوَ يَأْكُلُ فَقُلْتُ لَهُ مَا حَدُّ هَذَا اَلْخِوَانِ فَقَالَ إِذَا وَضَعْتَهُ فَسَمِّ اَللَّهَ وَ إِذَا رَفَعْتَهُ فَاحْمَدِ اَللَّهَ وَ قُمَّ مَا حَوْلَ اَلْخِوَانِ فَإِنَّ هَذَا حَدُّهُ قَالَ فَالْتَفَتُّ فَإِذَا كُوزٌ مَوْضُوعٌ فَقُلْتُ لَهُ مَا حَدُّ اَلْكُوزِ فَقَالَ اِشْرَبْ مِمَّا يَلِي شَفَتَيْهِ وَ سَمِّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا رَفَعْتَهُ عَنْ فِيكَ فَاحْمَدِ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِيَّاكَ وَ مَوْضِعَ اَلْعُرْوَةِ أَنْ تَشْرَبَ مِنْهَا فَإِنَّهَا مَقْعَدُ اَلشَّيْطَانِ فَهَذَا حَدُّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۸۸

عمر [و] بن قيس الماصر گويد: بر امام باقر عليه السّلام در مدينه وارد شدم و در پيش آن حضرت سفره‏اى گسترده بودند و مشغول خوردن بود، به او عرض كردم: حدّ و آداب سفره چيست؟ امام عليه السّلام فرمود: هر گاه سفره را گستردى خداى را نام ببر و چون برچيدى حمد او را بجاى آور، و اطراف سفره را بروب، و اين حدّ سفره است، گويد: روى برتافتم ظرف آبى را ديدم نهاده‏اند، پرسيدم: حدّ ظرف آب (پارچ) چيست؟ فرمود: از جانب دو لبش بياشامى (نه جانب دسته‏اش) و نام خداى عزّ و جلّ را ببرى و چون از لب خود آن را باز گرفتى حمد و شكر او را بجاى آرى، و زنهار كه از جانب دسته آن بنوشى زيرا آن محلّ شياطين است و اين حدّ ظرف آب است. شرح: «شايد مراد از شياطين موجودات ريز ميكروسكوپى است كه از آلودگى دست در آن محل توليد مى‏شوند».