روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۵۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن علي بن يقطين قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ اَلْأَوَّلَ ع‏ عَنْ رَجُلٍ يُعْطِي خَمْسَةَ نَفَرٍ حَجَّةً وَاحِدَةً يَخْرُجُ فِيهَا وَاحِدٌ مِنْهُمْ أَ لَهُمْ أَجْرٌ قَالَ نَعَمْ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ أَجْرُ حَاجٍّ قَالَ فَقُلْتُ فَأَيُّهُمْ أَعْظَمُ أَجْراً فَقَالَ اَلَّذِي نَابَهُ اَلْحَرُّ وَ اَلْبَرْدُ وَ إِنْ كَانَ صَرُورَةً لَمْ يُجْزِ ذَلِكَ عَنْهُمْ وَ اَلْحَجُ‏ لِمَنْ حَجَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۲

و از علىّ بن يقطين روايت شده است كه گفت: از امام ابو الحسن‏ اوّل عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم يك حجّه را به پنج نفر عطا ميكند، و يكى از ايشان به انجام حجّ ميرود، در اين صورت آيا براى همگى ايشان اجرى هست؟ فرمود: آرى، براى هر يك از ايشان اجر حاجى منظور است. راوى گفت: گفتم: پس كدام يك از ايشان گران‏اجرتر است؟ فرمود: كسى كه گرما و سرما به او اصابت كرده است، و اگر انجام دهنده حجّ صروره باشد آن حجّ ايشان را كفايت نميكند، و حجّ براى كسى است كه آن را برگزار كرده است.