روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۳۲۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و ساله سماعه :

عَنْ رَجُلٍ أَمَرَ غِلْمَانَهُ أَنْ يَتَمَتَّعُوا قَالَ عَلَيْهِ أَنْ يُضَحِّيَ‏ عَنْهُمْ قُلْتُ فَإِنَّهُ أَعْطَاهُمْ دَرَاهِمَ فَبَعْضُهُمْ ضَحَّى وَ بَعْضُهُمْ أَمْسَكَ اَلدَّرَاهِمَ وَ صَامَ قَالَ قَدْ أَجْزَأَ عَنْهُمْ وَ هُوَ بِالْخِيَارِ إِنْ شَاءَ تَرَكَهَا قَالَ قَالَ وَ لَوْ أَنَّهُ أَمَرَهُمْ فَصَامُوا كَانَ قَدْ أَجْزَأَ عَنْهُمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۲

و سماعه از آن امام عليه السّلام در باره مردى سؤال كرد كه‏ غلامانش را فرمود تا حجّ تمتّع بجا آورند، امام فرمود: در اين صورت بر ذمّه او است كه قربانى را از جانب ايشان بگذراند، راوى گفت: گفتم: او درهمى چند به اين منظور به ايشان داده است، ولى بعضى از ايشان قربانى گذرانده، و بعضى ديگر درهمها را نگاه داشته است، و بجاى قربانى روزه گرفته است. امام فرمود: او مهمّ ايشان را كفايت كرده است، و اختيار دارد كه درهمها را براى روزه‏دار بگذارد، يا از او بستاند. راوى گفت: امام فرمود: و اگر ايشان را بفرمايد تا- بجاى قربانى- روزه بدارند مهم ايشان را كفايت كرده است.