روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۸۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي عن ابي الربيع الشامي قال :

سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ لِلََّهِ عَلَى اَلنََّاسِ حِجُ‏ اَلْبَيْتِ‏ مَنِ اِسْتَطََاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً فَقَالَ مَا يَقُولُ اَلنَّاسُ‏ فِيهَا فَقِيلَ لَهُ‏ اَلزَّادُ وَ اَلرَّاحِلَةُ فَقَالَ ع قَدْ سُئِلَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ هَذَا فَقَالَ هَلَكَ اَلنَّاسُ إِذاً لَئِنْ كَانَ مَنْ كَانَ لَهُ زَادٌ وَ رَاحِلَةٌ قَدْرَ مَا يَقُوتُ بِهِ عِيَالَهُ وَ يَسْتَغْنِي بِهِ عَنِ اَلنَّاسِ‏ يَنْطَلِقُ إِلَيْهِ فَيَسْلُبُهُمْ إِيَّاهُ لَقَدْ هَلَكُوا إِذاً فَقِيلَ لَهُ فَمَا اَلسَّبِيلُ فَقَالَ‏ اَلسَّعَةُ فِي اَلْمَالِ إِذَا كَانَ يَحُجُّ بِبَعْضٍ وَ يَبْقَى بَعْضٌ لِقُوتِ عِيَالِهِ‏ أَ لَيْسَ قَدْ فَرَضَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلزَّكَاةَ فَلَمْ يَجْعَلْهَا إِلاَّ عَلَى مَنْ يَمْلِكُ مِائَتَيْ دِرْهَمٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۷

از ابو الربيع شامى روايت شده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره معنى قول خداى عزّ و جلّ كه گفت: «وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا سؤال كردند، پس امام عليه السّلام فرمود: مردم در اين باره چه ميگويند؟ گفتند ميگويند: استطاعت كه در اين آيه آمده بمعنى داشتن توشه سفر و مركب است، آن حضرت فرمود: امام ابو جعفر عليه السّلام را از اين معنى پرسيدند، پس آن امام فرمود: اگر معنى استطاعت اين باشد در اين صورت مردم هلاك شده‏اند، زيرا اگر هر كسى كه توانائى تهيّه توشه سفر و مركب را داشته باشد، و اين مبلغ‏ را كه به اندازه تأمين قوت عيال و بى‏نيازى از مردم است، در راه تهيّه وسائل سفر صرف كند، و بسوى حجّ روانه شود، و آن را از اهل و عيال خود بربايد، در اين صورت مردم خود را بمهلكه افكنده‏اند گفتند: پس مقصود از «سبيل» چيست؟ فرمود مقصود فراخى و فراوانى مال است كه شخص با صرف كردن بخشى از آن حج بجاى آورد، و بخشى را براى قوت عيال خود نگاه دارد. آيا نه اينست كه خداى عز و جل زكات را مقرّر داشت، و با وجود اين، آن را جز بر كسى كه دويست درهم داشته باشد فرض نكرده است؟.