روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۰۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْحَدِّ الَّذِي يُؤْخَذُ فِيهِ الصِّبْيَانُ بِالصَّلَاة

و روي عبد الله بن فضاله عن ابي عبد الله و ابي جعفر ع قال سمعته يقول :

إِذَا بَلَغَ اَلْغُلاَمُ ثَلاَثَ سِنِينَ يُقَالُ لَهُ قُلْ‏ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ ثَلاَثُ سِنِينَ وَ سَبْعَةُ أَشْهُرٍ وَ عِشْرُونَ يَوْماً فَيُقَالَ لَهُ قُلْ‏ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ أَرْبَعُ سِنِينَ ثُمَّ يُقَالَ لَهُ قُلْ سَبْعَ مَرَّاتٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏ ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ خَمْسُ سِنِينَ ثُمَّ يُقَالَ لَهُ أَيُّهُمَا يَمِينُكَ وَ أَيُّهُمَا شِمَالُكَ فَإِذَا عَرَفَ ذَلِكَ حُوِّلَ وَجْهُهُ إِلَى اَلْقِبْلَةِ وَ يُقَالُ لَهُ اُسْجُدْ ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِينَ فَإِذَا تَمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِينَ قِيلَ لَهُ اِغْسِلْ وَجْهَكَ وَ كَفَّيْكَ فَإِذَا غَسَلَهُمَا قِيلَ لَهُ صَلِّ ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ تِسْعُ سِنِينَ فَإِذَا تَمَّتْ لَهُ عُلِّمَ اَلْوُضُوءَ وَ ضُرِبَ عَلَيْهِ وَ أُمِرَ بِالصَّلاَةِ وَ ضُرِبَ عَلَيْهَا فَإِذَا تَعَلَّمَ اَلْوُضُوءَ وَ اَلصَّلاَةَ غَفَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ وَ لِوَالِدَيْهِ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۲۷

عبد اللَّه بن فضاله از امام صادق و امام باقر عليهما السّلام روايت كرده و گويد: از آن حضرت شنيدم كه ميفرمود: وقتى پسر بچّه به سنّ سه سالگى رسيد به او مى‏گويند: بگو: «لا إله إلّا اللَّه»- تا هفت مرتبه- بعد او را به حال خود مى‏گذارند تا سه سال و هفت ماه و بيست روز از سنّ او بگذرد، آنگاه به او مى‏گويند: بگو «محمّد رسول اللَّه» تا هفت بار، و بعد ديگر كارى به او ندارد تا چهار سالش تمام شود آنگاه به او مى‏گويند: هفت بار بگو: «صلّى اللَّه على محمّد و آله» و بعد او را به حال خود مى‏گذارند تا پنج سالش تمام شود، آنگاه از او مى‏پرسند: دست راست و دست چپ كدام است؟ وقتى آنها را شناخت روى او را متوجّه قبله مى‏سازند و به او مى‏گويند سجده كن، و رهايش مى‏كنند تا هفت سالش تمام شود، وقتى هفت ساله شد، به او مى‏گويند: صورت و دستهايت را بشوى، و وقتى دست و روى خود را شست به او مى‏گويند: نماز بخوان، و بعد او را رها مى‏كنند تا نه سالش تمام شود و چون به سن كامل نه سالگى رسيد آداب و ترتيب وضوى كامل و صحيح را به او مى‏آموزند و از او مى‏خواهند، و در صورت سر پيچى او را ميزنند، و نيز او را دستور مى‏دهند كه نماز بخواند در صورتى كه سر پيچى كرد او را تنبيه بدنى مى‏كنند، و چون وضو و نماز را آموخت خداوند عزّ و جلّ او و پدر و مادرش را مورد بخشش و عفو از گناهان قرار ميدهد إن شاء اللَّه.