روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۶۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّعْزِيَةِ وَ الْجَزَعِ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ زِيَارَةِ الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ

و قال الصادق ع :

لَمَّا مَاتَ‏ إِبْرَاهِيمُ‏ بْنُ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ قَالَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ حَزِنَّا عَلَيْكَ يَا إِبْرَاهِيمُ‏ وَ إِنَّا لَصَابِرُونَ يَحْزَنُ اَلْقَلْبُ وَ تَدْمَعُ اَلْعَيْنُ وَ لاَ نَقُولُ مَا يُسْخِطُ اَلرَّبَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: هنگامى كه ابراهيم فرزند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله وفات يافت (اين پسر از ماريه قبطيه بود كه در سال هشتم هجرت در مدينه متولّد شد و در سال دهم از دنيا رفت) پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله برسم زبان حال فرمود: اى ابراهيم بر مرگ تو اندوهگين هستيم ولى شكيبائيم، دل اندوه دارد و چشم ميگريد ولى ما چيزى نميگوئيم كه خداوند را بخشم آورد. (و او تنها پسر بود).