روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّعْزِيَةِ وَ الْجَزَعِ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ زِيَارَةِ الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ

و قال ع :

إِنَ‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ حِينَ جَاءَتْهُ وَفَاةُ جَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع وَ زَيْدِ بْنِ حَارِثَةَ كَانَ إِذَا دَخَلَ بَيْتَهُ كَثُرَ بُكَاؤُهُ عَلَيْهِمَا جِدّاً وَ يَقُولُ كَانَا يُحَدِّثَانِي وَ يُؤَانِسَانِي فَذَهَبَا جَمِيعاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۸

و نيز آن حضرت فرمود: هنگامى كه خبر كشته شدن جعفر بن ابى طالب (طيّار) و زيد بن حارثه (پسر خوانده رسول خدا «ص») به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله رسيد آن حضرت هر گاه بمنزل خود وارد ميشد گريه‏اش بر آن دو بسيار شدّت مييافت و ميفرمود: آن دو با من همصحبتى داشتند و انيسم بودند و هر دو با هم رفتند.