روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۱۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ الصَّلَاةِ عَلَى الْمَيِّت

و روي عمر بن يزيد عن ابي عبد الله ع انه قال :

إِذَا مَاتَ اَلْمُؤْمِنُ فَحَضَرَ جَنَازَتَهُ أَرْبَعُونَ رَجُلاً مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ قَالُوا اَللَّهُمَّ إِنَّا لاَ نَعْلَمُ مِنْهُ إِلاَّ خَيْراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا قَالَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَدْ أَجَزْتُ شَهَادَاتِكُمْ وَ غَفَرْتُ لَهُ مَا عَلِمْتُ مِمَّا لاَ تَعْلَمُونَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۴

عمر بن يزيد از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هر گاه مؤمنى از دنيا برود و چهل نفر از مؤمنان بر جنازه او حضور يافته و بگويند: «اللّهمّ إنّا لا نعلم منه إلّا خيرا و انت اعلم به منّا» (يعنى: بار خدايا ما جز خير و خوبى چيزى از او نميدانيم و تو نسبت به او از ما داناتر هستى). خداوند تبارك و تعالى فرمايد: من گواهيهاى شما را بر خوبى او پذيرفتم و او را در مورد آنچه كه خود ميدانم و شما از آن بيخبريد آمرزيدم.