روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۰۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ ارْتِيَادِ الْمَكَانِ لِلْحَدَثِ وَ السُّنَّةِ فِي دُخُولِهِ وَ الْآدَابِ فِيهِ إِلَى الْخُرُوجِ مِنْه

: 

وَ إِنَّمَا نَهَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ أَنْ يَضْرِبَ أَحَدٌ مِنَ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ خَلاَءَهُ تَحْتَ شَجَرَةٍ أَوْ نَخْلَةٍ قَدْ أَثْمَرَتْ لِمَكَانِ اَلْمَلاَئِكَةِ اَلْمُوَكَّلِينَ بِهَا قَالَ وَ لِذَلِكَ يَكُونُ اَلشَّجَرُ وَ اَلنَّخْلُ أُنْساً إِذَا كَانَ فِيهِ حَمْلُهُ لِأَنَّ اَلْمَلاَئِكَةَ تَحْضُرُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۹

و همانا رسول خدا (ص) نهى فرمود كه كسى از مسلمين زير درخت ميوه‏دار يا درخت خرمائى كه ميوه دارد محلّ كنيف خود را بسازد، و اين بخاطر آن فرشتگان است كه موكّلين آن درختانند. باز آن حضرت فرمود: و بهمين سبب است كه درختان ميوه و نخل هنگامى كه در زمان بار برداشتن هستند مورد انس آدميانند، زيرا فرشتگان در آنجا حضور دارند. مترجم گويد: «شايد اين تأكيد به اين جهت نيز باشد كه ميوه درخت زير درخت ميريزد و بايد اطراف درخت و حريمش آلودگى نداشته باشد». و كسى كه بولش قطع نميشود (پيوسته قطره قطره ميچكد) و باصطلاح سلسل البول است پس خداوند اولى به پذيرفتن عذر است، بايد تا جايى كه ميتواند از نجاست حاصل از بيمارى خود (بول دائم) اجتناب و پرهيز كند، و ميبايست كيسه چرمينى (ظرفى كه چرمى يا شيشه‏اى يا غير آن باشد) فراهم سازد كه آلت خود را در آن قرار دهد (تا نجاست بول بلباس او نرسد). و كسى كه بول كرده است و تغوّط ننموده، استنجا بر او لازم نيست و تنها شستن آلت بعهده اوست و كسى كه تغوّط كند و بول ننمايد شستن آلت بر او واجب نيست بلكه تنها استنجا بعهده اوست. و كسى كه وضو گرفت و بعد بادى از او خارج شد استنجا بر او لازم نيست بلكه‏ فقط اعاده وضو بگردن اوست.