روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۲۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عمن رواه عن الحلبي عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْمُؤْمِنَ لَيَكْرُمُ عَلَى اَللَّهِ حَتَّى لَوْ سَأَلَهُ‏ اَلْجَنَّةَ بِمَا فِيهَا أَعْطَاهُ ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْتَقِصَ‏ مِنْ مُلْكِهِ شَيْئاً وَ إِنَ‏ اَلْكَافِرَ لَيَهُونُ عَلَى اَللَّهِ حَتَّى لَوْ سَأَلَهُ اَلدُّنْيَا بِمَا فِيهَا أَعْطَاهُ ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْتَقِصَ مِنْ مُلْكِهِ شَيْئاً وَ إِنَّ اَللَّهَ لَيَتَعَاهَدُ عَبْدَهُ اَلْمُؤْمِنَ بِالْبَلاَءِ كَمَا يَتَعَاهَدُ اَلْغَائِبُ أَهْلَهُ بِالطُّرَفِ وَ إِنَّهُ لَيَحْمِيهِ اَلدُّنْيَا كَمَا يَحْمِي اَلطَّبِيبُ اَلْمَرِيضَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۹۵

امام صادق (ع) فرمود: راستى مؤمن نزد خدا ارجمند و گرامى شود تا به جايى كه اگر بهشت را از خدا خواهد به وى ارزانى دارد بى‏آنكه از ملكش چيزى كاسته شود، و راستى كافر نزد خدا خوار و بى‏مقدار مى‏شود تا آنجا كه اگر همه دنيا را خواهد با آنچه در آن است به وى بدهد بى‏آنكه از ملكش چيزى كاسته شود، راستى كه خدا بنده مؤمن خود را با بلا و گرفتارى، احوال پرسى مى‏كند چنانچه مرد غايب و مسافر با فرستادن طرفه‏ها و چيزهاى خوب و تازه از خاندانِ خود احوال پرسى مى‏كند و راستش اين است كه او را از دنيا پرهيز مى‏دهد چنانچه پزشك، بيمار را.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۵۷

امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمن نزد خدا ارجمند است، تا آنجا كه اگر بهشت را با هر چه در آنست از خدا بخواهد، باو عطا كند، بدون آنكه از ملك او چيزى كم شود، و كافر نزد خدا خوار و پست است، تا آنجا كه اگر دنيا را با هر چه در آنست از خدا خواهد باو دهد، بى‏آنكه از ملكش چيزى كم شود، و خدا بوسيله بلا از بنده مؤمنش دلجوئى كند، چنان كه مسافر با سوغاتيهاى نو ظهور از خانواده‏اش دلجوئى كند، خدا مؤمن را از دنيا پرهيز دهد، چنان كه پزشك بيمار را پرهيز دهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۲۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از آنكه او را روايت كرده، از حلبى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه مؤمن بر خدا گرامى و عزيز است، به مرتبه [اى‏] كه اگر بهشت را با آن‏چه در آن است از او بخواهد، خدا آن را به او عطا فرمايد، بى‏آنكه اين عطا، از ملكش چيزى را كم كند. و به درستى كه كافر بر خدا آن قدر خوار و بى‏مقدار است، كه اگر دنيا را به آن‏چه در آن است از او بخواهد، خدا آن را به او بدهد، بى‏آنكه آن بخشش، از ملكش چيزى را كم كند. و به درستى كه خدا بنده مؤمن خود را به بلا بازجويى و رعايت مى‏كند، چنان كه غائب و مسافر، اهل خود را به تحفه‏ها و چيزهايى كه قطعه باشد تعهّد و رعايت مى‏كند، و به درستى كه خدا او را از دنيا پرهيز مى‏فرمايد، چنان كه طبيب، بيمار را پرهيز مى‏فرمايد» (يعنى از آن‏چه مناسب مزاجش نباشد).