روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۶۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن محمد بن بندار عن ابراهيم بن اسحاق عن سهل بن الحارث عن الدلهاث مولي الرضا ع قال سمعت الرضا ع يقول :

لاَ يَكُونُ اَلْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى يَكُونَ فِيهِ ثَلاَثُ خِصَالٍ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِّهِ فَأَمَّا اَلسُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَكِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عََالِمُ اَلْغَيْبِ‏ فَلاََ يُظْهِرُ عَلى‏ََ غَيْبِهِ أَحَداً `إِلاََّ مَنِ اِرْتَضى‏ََ مِنْ رَسُولٍ‏ وَ أَمَّا اَلسُّنَّةُ مِنْ‏ نَبِيِّهِ‏ فَمُدَارَاةُ اَلنَّاسِ فَإِنَّ اَللَّهَ‏ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ نَبِيَّهُ ص‏ بِمُدَارَاةِ اَلنَّاسِ فَقَالَ‏ خُذِ اَلْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ‏ وَ أَمَّا اَلسُّنَّةُ مِنْ وَلِيِّهِ فَالصَّبْرُ فِي اَلْبَأْسََاءِ وَ اَلضَّرََّاءِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۵

امام رضا (ع) مى‏فرمود: مؤمن، مؤمن نباشد تا سه خصلت داشته باشد: يك خصلت از پروردگارِ خودش، و يك خصلت از پيغمبرش، و يك خصلت از امامش، امّا خصلتى كه از پروردگارِ او است: راز نگهدارى است، خدا عزّوجل فرمايد (۲۵- ۲۶ سوره جنّ): «غيبت دانست و بر غيبِ خود احدى را مطّلع نسازد جز رسولى را كه بپسندد» و امّا سنّت و روش پيغمبرش: مدارا و سازگارى با مردم است، زيرا خدا عزّوجل به پيغمبرِ خود دستور داده كه با مردم مدارا كند و فرموده است (۱۹۹ سوره اعراف): «گذشت را پيش گير و به خوبى فرمان دِه» و امّا سنّت امامش صبر است و شكيبائى در حال تنگدستى و سخت حالى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۳۹

امام رضا عليه السّلام ميفرمود: مؤمن، مؤمن حقيقى نباشد مگر زمانى كه سه خصلت و روش در او بوده باشد: روشى از پروردگارش و روشى از پيغمبرش و روشى از ولى و امامش، اما روش پروردگارش نگهدارى راز خود است، خداى عز و جل فرمايد: «خدا عالم بغيب است و كسى را برغيب خود آگاه نكند جز رسولى را كه بپسندد، ۲۶ سوره ۷۲» و امام روش پيغمبرش خوشرفتارى با مردم است زيرا خداى عز و جل پيغمبرش صلى اللَّه عليه و آله را بخوشرفتارى با مردم دستور داده و فرموده است «گذشت را پيش گير و به نيكى دستور ده، ۱۹۹ سوره ۷» و اما روش امامش صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۹۵

على بن محمد بن بندار، از ابراهيم بن اسحاق، از سهل بن حارث، از دلهاث، غلام امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام رضا عليه السلام كه مى‏فرمود: «مؤمن، مؤمن نباشد، تا آنكه سه خصلت در او باشد: يك سنّت و روش از پروردگارش، و يك طريقه از پيغمبر او، و يك طريقه از ولىّ او. امّا آن سنّت و طريقه‏اى كه از پروردگار او است، آن است كه راز خود را بپوشاند و به كسى نگويد. خداى عز و جل فرموده است كه: «عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‏ غَيْبِهِ أَحَداً* إِلَّا مَنِ ارْتَضى‏ مِنْ رَسُولٍ» «۲»- كه ترجمه آن گذشت-. و امّا سنّتى كه از پيغمبر آن جناب است، مدارا كردن است با مردمان؛ زيرا كه خداى عز و جل پيغمبر صلى الله عليه و آله خويش را به مدارا و نرمى كردن با مردم امر فرموده و فرموده كه: «خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ» «۳»؛ يعنى: «فراگير صفت عفو را، و امر كن مردم را به نيكويى گفتار و كردار، كه در نظر شرع و عقل مستحسن باشد». و امّا سنّتى كه از ولىّ او است، صبر كردن و شكيبايى ورزيدن است در سختى‏ها و آفت‏ها» (از تنگى و درويشى و بيمارى و غير آن). __________________________________________________

(۲). جن، ۲۶ و ۲۷. داناى نهان كه كسى را بر نهان خود آگاه نمى‏كند، مگر فرستادگان پسنديده را.
(۳). اعراف، ۱۹۹.